Bugün de birkaç günde olduğu gibi anlamsız ve acı dolu…

Bugün aynı sokakta aynı evde, aynı sevinç ve acılarla birlikte büyüdüğüm canımı, çocukluk arkadaşımın yokluğunu, bu dünyada olmadığını düşünerek ,öldüğünü kabullenmek çok acı… Hala gözleri, elleri ve gülüşü aklımda. Sanki hepsini bugün için hatırlayıp onu anmak için, üzülmek için biriktirmişim. Sanki hala bir yerlerde ve beni izliyor. Şimdi bütün düşüncelerimi bir kenara koyup sana dair her şeyi, her şeyi anlatıp içimi dökmek istiyorum…

“ Sen benim çocuk yanımdın. Seni kaç kere kırıp, sana kaç kere kızıp sonra yine hiçbir şey olmamış gibi devam ettik hayatımıza. Sen hep farklı bir çocuk oldun. Birlikte yaz akşamlarının o doyumsuz sokak oyunlarında vazgeçilmez bir yerin vardı senin. Hala olduğu gibi. Kedilerimize isimler verip onların haince terk edişine birlikte üzülmeyi öğrenmiştik. Sen içimdeki çocuğu, çocukluğu çıkardın bugün.

Her yerde senin haberin var. Haince ve sır dolu bir ölüm oldu seninki. Hep korkardın insanlara zarar vermekten. Yolda acı çeken bir sokak köpeği görsen, ezilmiş bir kedinin çığlıklarını işitsen için yanar ve hiçbir şeye aldırmadan koşardın.

En son konuşmamızda koştuğumuz o sokakları, bizi korkutup koşturan şişko adamı, kedilerimizi Jojo ve John’u, onların nasıl kaçıp gittiklerini, küsüp küsüp barıştığımızı konuşmuşuz. Şimdi hepsi satır satır aklımda. Son bir kez bile görüşemeden, çektin gittin.

Ne yapacaksın bu kadar şiiri demişsin, ne yapacaksın? Yazıp yazıp biriktiriyorsun. Kitabını çıkardığın zaman o kadar çok istiyorum ki onları okumayı. Sözün vardı demişsin, sözüm vardı çocukluğumuz için bir şiir yazacaktım hatta bir kitap çıkaracaktım. Okuyacaktın, gözlerinden okuyacaktım mutluluğunu ve teşekkürünü…
Sana sözüm olsun çocuk yanım, sözüm olsun o şiiri en yakın zamanda yazacağım ve ben okurken sen dinleyeceksin beni. Şişko adamı, dar sokakları, evlerimizin bulunduğu apartman arasındaki oyunlarımızı, büyük şehrin kirli havası arasında sıkışıp kalmış ama her şeye rağmen büyüttüğümüz umutlarımızı, hayallerimizi…
Ben okudukça sen duyacaksın beni ve her okuyan da yaşatacak seni…
’Son bir kez görebilseydim...’

“Seni çok seven ve hala gidişini kabullenemeyen ben…”


"Hayatınızda yapmak için karar verip, ertelediğiniz, aramak için son anda vazgeçip sonralara bıraktığınız, özlemenize rağmen öfkenize yenik düşüp karşı taraftan beklediğiniz her şey ama her şeyin ilerde büyük pişmanlıklara gebe olabileceğini ve o sonraların olamayacağı ihtimalini unutmayın.

Zaman çok kısa, hayatlarımız bir yerde kesiştiği gibi hiç ummadığımız bir köşebaşında son bulabiliyor. En çok sevdiğimizi bir sonraki görüşmede ebediyen kaybettiğimizi hep o sonralar yüzünden göremiyoruz.

Şimdi "sonra" ya ne bıraktıysanız bu ana alıp sevdiklerinize sevginizi, kırdıklarınıza özleminizi söyleyin...