o çocuk sizdiniz sanırım:)

Değerli Dost.

Gençlerde ne gibi çağrışımlar yaptı bilmem ama ben gibi yaşı altmışa yaklaşmış birinde çok değişik çağrışımlar yaptı bu yazı..

Çocukken özellikle babam pek sokağa salmazdı bizi..O dönemlerde gaz ocakları vardı tabii ki ve de gaz sobaları..Her ikisi için de gaz lazım. Aynen İsmail Amca misali gaz aramaya çıkardık..Burnumuzun dibindeki bakkaldan da almazdık...Maksat biraz daha gezebilmek, biraz daha özgür olabilmek...''Gaz aradım'' bahanesiyle saatlerce dışarıda dolaşmak..Bunları hatırladım...

Çok güzeldi...Ellerine sağlık.

Selam ve sevgilerimle.

çok değişik ve güzeldi....
sevgilerimle...

"...kimileri de dağ masalının semazeninde yol almaktan, yüreğinin eteklerine tutunmuş düşlerin ritmini aramaktan zevk alır..." kaleminizde düşündüm, acaba ben hangisinden zevk alanlardanım diye...kalemin doğallığında akan, hoş bir paylaşımdı, tebrik ve saygılarımla...

Bak Cinci İsmail...


Sakın çarpmaya kalkma, tam puan verdim, gidiyorum.

:)

Sevgiler.

kimileri de yalnızlığının perçeminde kalmış çocukluğunu aramaktan zevk alır!...

ne güzel bir paylaşımdı...

maksadımız gaz yağı almak olsaydı, ne anlamı kalırdı bunca arayışın... belki anlatamam, belki de anlamamışımdır ama fakirce bir çıkarım yaptım affınıza sığınarak... özetle hayat dedim ben kendimi ismail amca nın yerine koyarak. amacımı sorguladım kendimce...

gayet hoş ve düşündürücüydü... kaleminizin ustalığını bir kez daha hissettirdiniz.

yol alır uzun gidişte kendi hikayesinde ,belki

sevgiler

Dinle çocuk!
Hayat dediğin umudunun peşinde koşmak değil midir?
Ne-nerede bilirsen, hiç emek vermezsen uzandığında elde edecek kadar kolay ve yakınsa kıymetli olur mu bilinir mi kıymeti? Ne kadar değeri önemi olur ki?

Pes etmeyeceksin hayatta. Gideceksin üzerine üzerine! Azimle, inançla.. Gerekirse fizana kadar da gideceksin.. Ayaklarının altı kızarıp su toplayana kadar hem de..
Önce; masalların var olduğuna inanacaksın sonra masallarını gerçekleştirmek için dağın zirvesine ulaşmak için tırmanacaksın. Kolun, dizin yaralanıp kanasa da, canın yansa da...

Tutunacaksın düşler(in)e. Düşlerin ayakta tutandır seni çünkü!
Baktın gidemedin dağın ardına, gitmişsin diye-gibi düşüneceksin dökeceksin düşlerini kağıda. Yaşatacaksın her bir umudunu yüreğinin kuytusunda olduğu gibi satırlarında ya da bir fırça darbesinde...
İşte o zaman hayatın başka yüzünü ve her insanın bir hayat, her hayatın ayrı bir hikayesi olduğunu da göreceksin. Yazmanın ruhuna nasıl ilaç olduğunu da anlayacaksın.

Bir de bu dünyadan göçüp gittiğinde, birgün birilerinin biryerlerde, ardında bıraktığın eserlerle seni hatırlacağını-anacağını bilip yüzünde kocaman bir tebessüm olacak...

Tek bir şeyi sakın unutma çocuk!
Ne zaman umut etmeyi bıraktın, umudun bitti işte asıl öldüğün gündür o gün.

Gön: İsmail Amca... (Ben, sen, o, biz, onlar)

Saygımla...

Okuduğumda çocukluk anılarıma kısa süreliğine sürgün yaptınız,
İnsanlar köylerde yaylalarda dağların eteklerinde suların içinde doğa sesiyle büyürken hafızasında ne çok anılar biriktiriyor. Doğal yaşamda ki fantastik hikâyeleri içinde barındırarak.
Her köyün mutlaka bir hikâyesi vardır ve bu hikâyede biz çocuklar açık hava tiyatrosunun seyircileri olarak annelerimizin nenelerimiz koynunda korkarak ve gülümseyerek köy tiyatrolarından aldığımız derslerle büyümüş….
Çıkarılacak ne çok vurgu var yazınızda gülümseyerek haftanın başında işe koyulmadan enerji alarak okudum.

Saygılarımla.