karşılıksız aşk... yaşadığım en büyük acı ama bir okdrda güzeldi.. çok sevdim nedensiz .. asla unutmam ,bitmiş olabilir ama kırıntıları çok içimde..

hep karşılıksız aşklardan bahsederiz ve acı verir bizlere. ben artık şöyle düşünüyor ve yaşamaya çalışıyorum, bende bu sevme(aşk) ve sevebilme(aşık olma) duygum zaten var ve ortaya çıkabilmek için bir neden bekliyor, karşımıza biri çıkınca varolan duygu içimizden dışımıza yayılıyor. Varolanı yaşamaya başlıyoruz, hissettiklerimizi karşıya mal ediyoruz. oysa bu zaten bana ait, o giderken üzülmek niye? Duygularımızı yaşama fırsatı bulduğumuz için aslında sevinmemiz gerekmiyor mu? Ve acı veren, beklentiler ve ulaşamama değil mi?
nacizane fikrim ve uygulamaya başladığım bir yol. üzülmemen dileğiyle,sevgiler

birde şunu söyleyim aşk bakmakla güzelleşir,konuşmakla zenginleşir; dokunmakla bozulur.Maşuku elde ettiğinzde bir süre sonra o ateşin içinizde yanmadığını fark edersiniz. Çünkü dokunmuş ve ona doymuşsunuzdur.

önemli olan aşkı yaşamaktır. aşkın acısı, sevilene kavuşmaktan daha fazla yakar insanı.en güzel aşk karşılıksız sevebildiğindir.Çünkü sevilmek umuduyla sevmek beşeriyet, sevmeyi bir görev bilerek sevmek MELEKİYET demektir.

Haklısın esasında tşk ederim

KARŞILIKLI YAŞANIP DA VUSLATIN OLASILIĞI YOKSA O DAHA DA ZOR....