Bugün benden gittiğinin 3. ay dönümündeyim.Bir çentik daha attım kalbimin boş odalarındaki duvarlara. Sen beni mazinden bile çıkarmışken, ben hala sendeyim. Bu sensizliğin içinde seninleyim. Şimdi sen hayatta yeni adımlar atarken, ben bıraktığın yerdeyim.
’’Bekliyeceğim’’ demiştim ya hani . Sen de ’’ artık beklediğin kişi değilim. Mutsuz ederim seni’’ demiştin. Ben yine de seni bekledim sevgilim. Dönmeyeceğini bile bile dönmeni umut ettim. Seni o kadar çok seviyorum ki, senden mutsuzluk gelse, onu ruhuma düğün ederim. Sen hala ’’mutsuz ederim’’ diyorsun. Gelmiyorsun. Gelmediğin her gün beni sana götürüyorsun.
O kadar çok gururumu çiğneyip ’’ dön ’’ dedim ki. Şimdi kendimden utanıyorum. ’’Sen gurursuzsun, şerefsizsin’’ diyorum ’’bırak dönmeyi dönse, dönme’’ diyorum. Ama inan, kendimi bile umursamıyorum sevgilim. Dönsen, bana sırtımı döner, sana gelirim.
’’ Seni ölene kadar seveceğim. Hiç bırakmıyacağım. Sen bıraksan yoluna köle olacağım’’ demelerin şimdi nerede sevgilim ? Nerede senin sevgin ? Nerede sadakatin ? Nerede aşkın ? Ne sen öldün, ne ben öldüm. Ben hala senle yaşıyorken. Sen beni neden öldürdün ? Nereye gömdün içindeki aşkı ? Nasıl unuttun beni sevgilim ? Ben seni unutamıyorum .
Ben sana boş sözlerle hayatım demedim. Sen benim yaşadığım hayattın. Sabah seninle uyanır, daha yüzümü yıkamadan seni arardım. Hani erkek adam ağlamaz ya. Ben senin sesini duyunca ağlardım. Sen de ağlardın. ’’Bu hasret bitecek. Geçen her gün kavuşacağımız günden uzaklaşıyor. Sabret hayatım ’’ derdin. Yedi hayatlı mısın sen sevgilim ? Sabredemedin.
Hani bana; ’’keşke dost kalsaydın’’ dedin ya. Artık benimde keşkelerimin başında, senin keşken duruyor sevgilim. Keşke platonik kalsaydın. Keşke aşkımı, senin aşkında kirletmeseydim. Uzaktan sevseydim seni. Rüyalarımda tutsaydım ellerini. Hayallerimde yaşasaydık keşke. Keşkelerin keşkesisin sen şimdi. Keşke olmasaydın, keşke.