Aşkı senle yaşamak istedim , duru duru , sadece ben ve sen... Allah aşkına !

Üçüncü bir kişiye ne gerek vardı? Olsa olsa ellerimizin arasına sığınan küçük minik parmaklar girebilirdi aramıza. Kopamazdık...

Şimdi ayrı ayrı , ben gayrı, sen billahi , yeminin doruğundaki yalanda adsız bir çocuk.
Ne değişti ? Şimdi sen mutlu oldun , benim hayatım darmadağın , kalbim
karakollarda , ruhum ıslak kaldırımlarda sürtüyor....

Ben onları gece geç saatlere kadar uyumadan gelmelerini bekleyen anneyim.
Ruhum dar , düşüncelerim baya bir endişeli...

Ama ben seni çok özledim.

Lütfen sus...
İçim petrole bulanmış deniz gibi. Hala seni düşünüyor aklım , ve kalemlerim sana olan aşkımı nasıl şiirlere , sayfalara dökebileceklerini tartışıyorlar...

Ve ben diyorum ki ; Benim yüreğime sığmayan , şiirlere , sayfalara sığabilecekmi?

Benim yüreğime sığmayan aşkımı dile getirmeye , diller dayanabilecekmi

Sayfalara dökmeye mürekkepler yetecekmi

İnsanlara sesleniyorum !
Benim yüreğime sığmayan , sizin aklınıza sığabilecekmi ? !