Yalnızlığa Serenat....

• 17 Mayıs 2012 Perşembe 08:37:35

Yalnızlık mı?

Evet, yakinen tanıyorum. Hatta bilmem kaçıncı yüzyıl dönümü kutladık beraber dün gece.

Aynı patikanın yolcusu, aynı dağın etekleri, aynı ağacın meyveleri, hatta aynı ananın çocukları gibiyiz. Beraber geldik yeryüzüne, beraber yaşadık, yaşlandık, beraber gideceğiz. Kimse ayıramadı bizi birbirimizden. O hep bendeydi, ben de onda. O çağırdığında ben koşardım ona, ihtiyacım olduğunda ise o hep yanımda olurdu. O yaralıysa ben, ben de yara varsa o ilaç olur. Bıktığım zamanlar çok oldu ondan ama kaçışım, kurtuluşum hiç olmadı. Alıştım artık onunlayken nefes alamayışıma, alıştım kalbimin buçuk ritmiyle yaşamaya…

Bazen öyle düşünceli bir dost oluyor ki, anlatamam. Bütün yaralarımı sarıp iyileştiriyor, bütün fenalıklardan sakınıp saklıyor. En iyi dostummuş gibi sımsıkı sarılmak geliyor içimden, hiç bırakmamak üzere. Her derdime ortak oluyor. Onun kollarında daha bir mutlu oluyorum bazen. Derdime derman, yoluma yoldaş oluyor. Bazen öyle ihtiyaç duyuyorum ki varlığına, sırdaşım oluyor öyle zamanlarda. Ağlayacak olsam gözyaşımı bir o siliyor. Bazen beni bir tek o anlıyor, bir o dinliyor sözümü kesmeden.

Ama çoğu zaman;

Bir o ağlatıyor, yaralıyor, akla hayale gelmeyen işkencelerle benliğimi, yüreğimi zedeliyor. Ve bütün kurtuluş çıkışlarını parmaklıklarla örüyor. Kıskanıyor olacak ki bir türlü rahat ettirmiyor çoğu zaman. Tanışalı kaç yıl geçti saymadım ama seviyor beni hem de öyle sevmek ki âşık maşukunu sevemez öyle, hala terk etmedi ve terk etmeye de niyeti yok. Olur, olmaz zamanlarda beni alıp benden götürüyor uzak, bilmediğim akıl almaz tenhalara ya olmadığım kadar mutlu ediyor, ya da alamayacağım kadar kederle dolduruyor içimi.

Belli ki sende tanışmışsın…

Sana bir nasihat vereyim, her ne kadar iyi arkadaş ise de, fazla güvenme ona. İhtiyacın haricinde zaman ayırma sakın. Sonra bir bakarsın sarmış bütün bedenini kurtulamazsın. En kalabalık anındayken bile bir bakarsın yapışmış yakana, almış götürmüş seni kendi boyutuna. Onunlayken ne bir dostun kalır ne arkadaşın. Huzuru onda bulduğunu sanır, başkalarına kapılarını kapatırsın.
Ona güvenirsen hiç kimseye güvenemezsin.
Bütün yanlışlarının yüzüne vurur gücenemezsin.

Hiç ummadığın anda, olmayacak yerde onunla baş başa kala kalırsın. En mutlu anında ya da kederli anında, düştüğün dipsiz kuyulardan kurtulmak için bir el aradığında, onunla kala kalırsın. Ve köşe başlarında son bir şans diye dilenirsin bir dostluk bir arkadaşlık, ama nafile sana yalnızlıktan başka el uzatan olmaz. Zira yalnızlığı seçmeden önce uzanan ellere sarılmayan sen o zamanları çoktan eskitmişsindir.

Onun için hiç ihtiyacın yokmuş gibi ondan kaç ve her gün mutlaka muhtaç olacağını düşünerek çağırdığında seni reddetmeyecek kadar dostu kal. Her zaman değil bazen onun kollarına bırak kendini. Mutluluğun peşinden koşup yorulduğunda mola yerin olsun. Huzuru onda bulduğunda uzaklaş ki, kölesi olmayasın…

Onu tanıyorsun artık, adı yalnızlık...

Ben kim miyim?

Yalnızın biri….

25.04.2012 Erzincan