-Bazen ölen bir insanı modern tıp imkanlarını kullanarak doktorlar diriltebilir, ama ölen bir aşkı dirilten asla olamaz.

-Dünyayı güzelleştiren aşk mı?

-Gam gönlün ateşidir, mutluluk ise suyu.

-Ben sana âşık olmasaydım; sen, sen olamazdın!

- Gamlı gönüller en çok mutluluğa özlem duyanlardır.

-Her âşık, yaşadığı aşkın “son aşkı” olduğunu düşünür. Bazen son’lara da “son” ekleyeceğimiz nedense aklımıza bile gelmez.

-Her aşk en büyüktür. İnanmazsanız âşıklara sorunuz!

-Her yerde aşk! Köşe başlarında, televizyonlarda, şarkılarda, kırlarda, evlerde… her yerde; kısacası işportaya düşmüş bir aşk; ama ne yazık ki gerçek alıcısı yok. Aşk da düzene uymuş, piyasa kuralları geçerli. Yani arz-talep meselesi.

-Âşık mısın? Ben bütün hastalara, biçarelere saygı duyarım!

-Şüphe ve ihanet; aşk ile karşılaşmamak için kaçıyorlar, lakin nereye kadar?

-Âşık olduğumda ne kadar aptalmışım! Ne kadar aptalca konuşuyorum değil mi?

-Yalnızlık aşkın nedenidir; ama tek nedeni değildir.

-Düşlerindeki sevgiliyle, gerçekteki birbirinden farklı mı? En iyisi sen, gene yat ve düş görmeye devam et!

-Âşık, aşkın açtığı yarasının kapanmasını hiç istemez. Çünkü aşk yarası, onun kalbinde ölünceye kadar taşıyacağı madalyasıdır.

-Âşığın namusu mu; namuslunun aşkı mı?

-Mecnun olmasaydı, Leyla’nın esamisi bile okunmazdı.

-Âşıkları yargılamayacak kaç kişi var şu dünyada?

-Dilleriyle anlaşamayıp da gözleri ile anlaşan insanlar gördüm, ama gözleriyle anlaşamayıp da dilleriyle anlaşanlara hiç rastlamadım.

-Âşıkların konuştuğu dili sadece âşıklar anlar.

-“Bizimki geçek aşktır.”, ”Gerçek aşk şöyledir”, ”Yok gerçek aşk böyledir.” Allah aşkına bu aşk denilen şeyin bir de sahtesi mi var da gerçeğine bu kadar çok vurgu yapılıyor?

-İnsan ömrü biter, ama karşılıksız aşklar kolay kolay bitmezler.

-Aşk bazı insanlarda bir şeylerden kaçış olarak başlar; ama gene aynı kişilerde kaçılan şeye dönüş ile biter.

-Aşk cesarettir, aşk çılgınlıktır; çoğu zaman da aşk, yeniden varoluş umuduyla bir tükeniştir.

-Aşk dağın zirvesindeki kar gibidir. Karı zirveden alıp aşağıya indirirsen erir; aşkı zirveden indirirsen biter, ölür.

-Aşk deniz gibidir. Bazen oldukça sakindir, bazen hafif dalgalıdır, bazen ise gemileri batıracak kadar şiddetlidir.

-Aşk denizinde boğulmaya gönüllü, o kadar çok insan var ki!

-Aşk; efendiyi de köleyi de, zengini de fakiri de eşit kılar. Çünkü onlar sadece âşıktırlar.

-Aşk motorunun yakıtı çabadır, emektir. Yakıt kalitesiz ya da az ise, motor tekler; bitince ise stop eder.

-Aşk varsa çirkinlik yoktur, kötülük yoktur ve bazen de mantık yoktur.

-Aşk yarasını geçirecek ilaç henüz bulunamadı; ama iyi para getireceği düşüncesiyle çok sayıda uyanık tarafından araştırılıyor.

-Aşk, aklı aciz bıraktı!

-Aşk, çok basittir, öğrenmesi kolaydır, diploma filan da gerektirmez. İşte o yüzdendir ki herkes tarafından bilinir.

-Aşk, en az bir asır sürerdi eskiden, şimdi ise o güzelim aşkı dakikalara indirdiler.

-Aşk, en kaba insanları bile yontabilen bir araçtır.

-Aşk, gelmeden önce kalbimizin kapısını çalıp bizden izin istemez. Ansızın geliverir ve ansızın da gidiverir.

-Aşk, kalbe sevgi pompalayan bir emme-basma tulumbadır.

-Aşk, kendisinin dışındaki etkinliklere izin vermeyen bir despottur.

-Aşk, ya acı verir ya da zevk. Ne verirse versin gene de âşık, aşktan kolay kolay vaz geçmez.

-Aşk, yoğun bir sis gibidir. Birçok şeyi görmeyi engeller. Zaten o şeyleri görmeye başladığında da aşk bitti demektir.

-Aşkı algılayacak, yaşayacak ve yaşatacak büyük bir ruh gerek.

-Aşkı ayrılık güçlendirir, ama ayrılığı bitirme gücü veren de aşktır.

-Aşkı bana anlatmakla vakit geçirme; git ve yaşa!

-Aşkı başlatan ya sözdür, ya gözdür, ya tendir, ya da dildir.

-Aşkı bir kere kirletti isen, boşuna onu temizlemek için uğraşma.

-Aşkı karşılıksız kalan birinin sızlanması: Kötü bir kalp ve ona inanan zavallı bir kalbin beyhude çırpınışı…

-Aşkı, bir kere yaralayabilirsin ve bu yaralama da onu mutlaka ölüme götürür.

-Aşkın aşısı gene aşkın kendisidir.

-Aşkın ateşinin yaktığı âşık, onu söndürmenin yollarını aramaz.

-Aşkın dili şifrelidir ve bu dili anlayabilen de sadece iki kişidir.

-Aşkın güzelleştirmediği bir tane bile insan bulamazsınız.

-Aşkın ışığında boğulmaya gönüllü, o kadar çok insan var ki…

-Aşkın kapısı iki tanedir. Birisi hem giriş hem de çıkış içindir; diğerinde ise sadece çıkış vardır.

-Gül dikeninden şikayet etmiyor da, sen niye sevdiğinden şikayetçisin?

-Aşkın kesinlikle iyileştiren ilâcı, başka bir aşktır.

-İnsanlar ya beyinleri ile, ya da yürekleri ile severler; ikisi ile birlikte sevenler, o kadar az ki…

-Aşkın mezarı olmaz, çünkü aşk ölünce, uçar ve göklerde kaybolur. İstediğin kadar bekle veya ara; asla geri dönmeyecektir.

-İçin yanmıyorsa, gözlerin her ayrıntıyı görüyor ve kulakların her sesi duyuyorsa, sen âşık değilsin arkadaş; boşuna kendini kandırma!

-İşte gene güneş batıyor. Sıradan bir şey; ama gün batımına bir de âşık gözüyle bak!

-Aşkın sarayı betonsuz ve demirsizdir; ama diğer saraylardan daha uzun süre ayakta kalabilir.

-Aşkın yarası olmaz, çünkü aşk yaralamaz; aşk, kişiliğin maske takmış bir suretini öldürür. Kişi başka bir maske takarak, yeni bir kişilik yaratır ve yaşamına devam eder…

-Kuşku, aşk bombasının pimidir.

-Aşkına söz geçiremiyor musun? O zaman koy ver gitsin gideceği yere kadar.

-Yeter ki iste, aşk hemencecik karşına çıkıverir.

-Aşkını saklamaya çalışan insan iki kere aptaldır. Çünkü zaten aşk, kişiyi aptallaştırır; aptallığı sakladım zannetmek de diğer bir aptallıktır.

-Son bulan her aşk, sevgi bahçesine dikilen yeni bir mezar taşıdır.

-Aşkını taşa kazımayana ben, âşık demem.

-Konuşuyor, ağlıyor, çırpınıyor, aranıyor… Sakın âşık olmasın?

-Gül, diken ve koku; eskiden bir aradaydı, şimdi gülün kokusunu aldılar dikenini bıraktılar.

-Sakin bir gönüle giren aşk, orada en şiddetli fırtınalar yaratır.

-Aşkın resmini çizebilir misin? Hayır mı? Öyleyse sen kesin âşık değilsin.

-Gül’ü artık sevmiyorum, zaten o da bana dikenini batırıyor.

-Aşkların büyük/küçük diye derecelendirilmesine karşı çıkıyorum. Yok böyle bir şey! Aşk, aşktır.

-Herkesin gönlünü açıp girmesini istemiyorsan kapı değil, anahtar ol.

-Aşktan şikâyet eden aşkı bilmeyendir.

-Her girdiğin gönül, sana bir mutluluk denizi armağan eder.

-Hakkında kütüphaneler dolusu kitap yazılmış ama gene de ne olduğu anlaşılamamış olan şey nedir? Cevap: Aşk… Ne olduğu bilinemeyeceği bilindiği halde, ne olduğu hakkında kütüphaneler dolusu kitap yazılacak olan şey nedir? Cevap: Aşk…

-Gönlü yüksek insanların çeşmesinden doldur testini.

-Gönlünün sadakasını verdin mi? Vermediysen, hemen sana kötülüğü dokunanları, ihanet edenleri, düşman olanları affet.

-Özlem olmasaydı, vuslat olur muydu?

-Gönül kapını açık tut, gelmek için hazır bekleyen o kadar çok güzel insan var ki…

-Yaptığın her gönül, cennete çıkan merdivenin bir basamağıdır.

-Gönül neden sever? Gönül sebepsiz sever. Gönül nasıl sever? Gönül dolu dolu sever? Gönül neyi sever? Gönül sevilmeye değer bulduğunu sever.

-Neden hep âşık aşağıda, aşk da zirvededir. Tersi mümkün değil mi?

-Ah bu şairler, ah bu şairler! Aşk dedin mi, şarap dedin mi hep akla gelirler.

-Alışkanlık aşkı öldürürmüş; peki aşk alışkanlığı ne yapar?

-Bana “gamlanma” diyen gamlı gönül; sen önce kendine bak!

-Beden yorgunluğu, gönül yorgunluğunun yanında nedir ki? Bedeni birkaç dakikada, saatte; ya da günde dinlendirirsin. Ama gönül yorgunluğu bazen yıllarca sürer, bazen de bir ömür boyu.

-Benimle dilinle değil, yüreğinle konuş; bedeninle değil, gözlerinle seviş.

-Boşuna inleme, isyan etme! Acı çekmek âşığın alınyazısıdır.

-Büyük bir aşk, büyük bir sevgi mi istiyorsun? O zaman büyük acılara katlanabilme gücünün olup olmadığını da iyice düşünmelisin.

● ● ●

(Ömer Faruk Hüsmüllü’nün yakında basılacak olan Oruç Baba’dan Aforizmalar isimli kitabından alınmıştır...)