Git...

• 2 Şubat 2008 Cumartesi 00:44:55

Yitik umutlarını kuşak bellemişsin kendine ve her gün hiç üşenmeden takıyorsun onu beline. Kalbim ağzımda yaşadım yıllarca, ne ise hissettiği gurur yapmadan söyledim, ne ise doğru bildiği hep onun izinden gittim. Pişman olmadım soktuğu hiçbir yoldan, çaresiz hissetmedim kendimi girdiği çıkmazlardan. Yıllar sonra; başım dik, yüreğimle birlik söylüyorum ki, ömrümün değdiği en yanlış insandın sen…

Kalbimin bağladığı kabuklar öyle derindi ki, hiçbir ninni acısını uyutamaz zannettim, her sunulan ilacı reddettim. Zaman tuttu ellerimden bir öğle vakti. Seni, bıraktığın o acı izleri sildi de gitti…

Nefesimi sesinden de, cisminden de, uzak tutuyorum artık. Gelme! Yollarımın üzerinde çiçekler yeşermişken, çokta mutluyken üstelik ellerinle koparmana izin vermeyecek kadar emek harcadım bu güzelliklere. Gelme! Hangi yalanda oyalandıysan bunca sene, git onun koynuna yalanlar söyle, git onun şarkılarında, yazdıklarında mana ara kendine. Kelimelerim onlara değer vermeyenlerden çok uzaklar kalbim ise görünmeyen bir umman artık…

Suskunluk yerinde kullanıldığında çok şey fark ettirir insana. Ağır maskeleri her sabah takarken suratına bir kez olsun yüzleş aynalarla, bir kez olsun farkına var kırdıklarının toparlanamayacağını. Terk ettiğin şehirler seni beklemezler, içinde yaşanacak insanları seçerler. Benim köhne şehirlerimin kapısı sana bir daha açılmamak üzere kapandı.

Ne adın değsin adıma, ne de bir kelimen aklıma. Ne seni isterim bundan sonra hayatımda, ne de senden en ufak bir ayrıntı sayfalarımda…

Git; uğurlar ola….

Elif SEZGİN