Okumaya Dair

• 11 Mayıs 2012 Cuma 22:51:07

“Okumak” sözcüğünü duyduğumuzda ya da bir şekilde bir yerlerde karşılaştığımızda neler çağrıştırır. Sanırım, ilk anda herkesin aklına “ bir yazılı metne bakıp harf ve işaretleri seslendirmek ve içindeki düşünceleri bellemek “ gelir. Sonra sırayla şiir ,şarkı, türkü okumak; icrayı sanat ciheti yani. Okumanın, mecazî yönünü de düşünebiliriz yerine göre. Birinin duygu ve düşüncelerini okuruz mesela. Argo penceresinden bakanlar kızdıkları kişinin canına okur. Anadolu’da bir mutlu güne dostlar,tanıdıklar okuntu gönderilerek çağrılır.Bu da okumanın anlam zenginliği içinde bir ayrıntıdır.

Girişte, değişik örneklerde gördüğümüz anlamaları yanında her bireyin kendi iç dünyasının boyutuna göre okumadan anladığı özel bir manası da vardır. “Oku” emri ilahisi her insana aynı şeyi tedai ettirir. Yaratanın mesajlarına uymak aklı başında her insanın boynun borcudur. Okumak eylemi aynı kaynaktan esinlense de özel anlamda farklılıklar arz eder. Okuyucun tercihleri girer işin içine. Her okuyucunun ilgi alanına değişik türde kitaplar girebilir.

Kimi insan roman türünden haz alır. Kimi iyi bir öykü okurudur. Kimi şiir, kimi deneme türü kitapları benimser. İlgi alanı ne olursa olsun “kitap kurdu” diye tabir edilen insanların okur denilen insanlar arasında ayrı bir yeri vardır. Ben bunlara deli sözcüğünü sevimlileştirmek adına “kitap delisi” diyorum. Hani alçak sözcüğünü gönül sözcüğü nasıl güzelleştiriyorsa öyle bir şey.

Böyle uzun bir girizgâhtan sonra, niçin okuruz sorusuna cevap aramaya çalışalım. Okuyan insan, hurufatla haşır neşir olan insandır. Matbuat onun dünyasında zenginliklere açılan sırlı bir kapıdır. Başkalarının geçmekten korktuğu, ürperdiği sırlı kapıdan kendinden geçercesine zevk alarak girer. Kitaplar, onun en sadık dostlarıdır. Onları incitmekten çekinir. Onlarla ayrı bir ünsiyet kurar. Kitaplar da bu içtenliği karşılıksız bırakmayan vefalı dostlardır. Okurun iç dünyasını aydınlatır onlar. Gönüllerini hiçbir karşılık beklemeden açar kitaplar, kendilerini dost edinen bahtlı insanlara.

Okur, kitaplardan edindiği bilgileri paylaşma cihetini seçer zamanla. Dolan dağarcık boşalmaya muhtaçtır. Yazmanın yolu, okumak hıyabanından geçer. Ki bu hıyabanın iki tarafı kitap ağaçlarıyla tezyin edilmiştir. O yolu tercih edenler, kitapların ıtırlı dünyasındaki hoş kokudan nasiplenirler ve muhitlerine de bu baş döndüren güzelliklerden sunarlar. Aynı zamanda zarafetin ve nefasetin temsilcisi olurlar.

İşte, yukarıda ifade ettiğim güzellikleri yaşamak ve yaşatmak için harflerin ve sözcüklerin büyülü dünyasında kanat çırpmak elzemdir. O büyülü dünyanın güzelliklerini keşfetmektir okumak. Bilmek okumak hıyabanında salınan peridir. O peri, ancak okuyanlara tebessüm eder ki bî bedel bir tebessümdür. Sizce de bu tebessüm için okumaya değmez mi? Niçin okuduğumuza sarih bir cevap bulamasam da karınca kararınca bir şeyler yapabildim mi acaba…
Ankara, 11.05.2012 İbrahim KİLİK