- 1791 Okunma
- 13 Yorum
- 0 Beğeni
Bir Kalbin Eşiğinde -5-
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Bir Kalbin Eşiğinde -5-
Herkesin bir kahramanı var bu hayatta... Bu hayatın kahramanları gibi davrananlar var. Benim hiç hayatımda bir kahramanım olmadı. Olsun isterdim, belki sırtımda taşıdığım yüklerim hafiflerdi, ağlayacak bir omuz aradığımda kilometrelerce gidip annemi üzmezdim. Her defasında gözyaşlarım daha fazla birikip boğazımda bir yumru, kalbimde koca bir taş, hücrelerimde kansere dönüşmezdi...
Bazen özlemek için gitmek gerekir. Gidersin... Kalbini defalarca yumruklayan isimlerden, yüzlerden, ellerden, öpüşlerden, gülümsemelerden, sözlerden, hatırladığın, anımsadığın her şeyden kaçarsın. Aslında kaçabildiğini sanırsın. Yalnızsındır... Bilmediğin bir yerde, bilmediğin insanların yüzüne bakarken hep geride bıraktıkların gelir aklına, göğsünün üzerine gelir oturur ve kaldıramadığın bir anı kapısı belirir. Hadi aç! Nasılsa orada sana ait ve hiçbir zaman unutamadığın, unutmayacağın, seni mutlu etse de, ağlatsa da senden bir şeyler saklı.
Elinin tersiyle itemeyeceğin kadar ağır, üzerini çizemeyeceğin kadar kalındır... Her güne yüzlerce kelime saklanmış koskoca bir kitaptır burası. Geçmişten geleceğe hoş geldiniz.
Bazen özlenmek için susmak gerekir...
Bir gece oturup sabaha kadar hayal kurarsın sevdiğinle, olmayacağını bile bile... Yarın olur, gün aydınlanır, müzik biter, herkes belirir, hayaller kaybolur, kelimeler susar... İçinde ezilmeyecek kadar büyük bir özlem, hasret ve bir o kadar sevgini sığdıracak yer ararsın... Yer yarılır içine girersin. O karanlık, o nefret, o vicdan, o yalan, o kandırmaca, kırılıp düştüğünde kanayan dizin, yıkılıp ağlayan gözlerin, vurulan kalbin, duran aklında işe yaramaz orada... Duyabildiğin sadece kalbin! O vakit, o ışıksız mübbette ölmek istersin de ölemezsin!
-Hem ben böyle daha iyiyim anne! Kimsesiz...
Herkes ve her şeyin yalan olduğunu öğrendikten sonra.-
banukalyoncu
Fotoğraf: Bade Kalyoncu
YORUMLAR
Sizi her zamanki köşenizde göremeyince tedirgin olmuştum. Meğer baş köşedeymişsiniz:))
Seriyi baştan sona okudum. Psikolojik romanları seviyorum. Tabi kafamı arap saçına çevirmedikleri sürece. Sizin anlatımınız soft. Aklım karışmadı, anlamadığım hiç bir nokta yok. Manzarayı gördüm. Okurken keyif aldım.
Banu Kalyoncu (Bu arada aynı soyadı taşıyoruz :) kitap yazsa okur muyum, evet alır okurum.
Kutluyorum.
Ablanızı da ayrıca tebrik ediyorum.
Sevgiler.
bu yazıyı ilk okuduğumda "benim hiç kahramanım olmadı" demiştim di mi.?
belki de hayata dair eksikliklerimden birisi de bu, kimbilir...
ve "ben çok güzel susarım"...
...
bu seriyi çok seviyorum, sen gibi, biliyorsun...
içini içime ekliyorum, içimi içinde serbest bırakıyorum sonra,
şımarıp duruyorlar duygularla çarpışa,sevişe, oynaya...
...
sevgimle kuzum...:)
Fotoğraf; başlı başına " Bir Deste Öykü."
İzninizle Bade Kalyoncu' nun bu çalışmasından ötürü kendisini kutlamak isterim.
ve Bir Kalbin Eşiğinde...
Herkes ve her şeyin yalan olduğunu öğrendikten sonra birde bakıyor ki etrafı dopdolu ama bomboş.
Öyle çok insan var ki yanında. Sağı, solu, aşağı, yukarı her yer dolu. Yine de penceresinin önüne konan küçük bir serçeye imreniyor... Hoppa, bu da ne şimdi. Küçük bir serçe altı üstü.
Bedeninin kimbilir kaçta biridir ?
Acaba imrendiğin onun kanatları mıdır ?
Yoksa imrendiği senin ayakların mıdır ?
Her şeyin güzel olması dileklerimle.
Banu Kalyoncu
Davidoff
Bu arada beğeniler, bir defâlık olmamalıdır.
Sevgiyle.
Gündüz her şey çok kötü, geceler olmasa nefes alamazdık, keşke güneşler gecenin olsa. Her şeyin en güzelini geceler hak ediyor.
Ellerine sağlık banu