Yalnızlığım ile Beraber İki Kişiyim

• 8 Mayıs 2012 Salı 00:25:07

Hayatın tam ortasından konuşmak gibiydi Yalnızlığım . Kimselerin olmaması benim , kendimle baş başa kalmam sanırım en güzel yaşımın mükafatıydı insanlardan yana ...
Adım ile paralel hatta bir o kadar da özdeştir ;
- Yalnızlık ...
Bazen gözlerim doluyor karanlıkta . Çünkü biliyorum kimse yoktur . Sen , O , Siz , Onlar ve Ben bir çare bulamadık bu b.ktan dokuz harfli musallat belaya ...
Aslında düşünüyorum sahte bir denge mi iyidir ? Yoksa iyi olan koca bir bütün Yalnızlık mı ?
Bazen dağın başında tek kişi olarak mücadele edersin hayata karşı ve bazen de olabildiğine kalabalık bir şehir ve milyonlarca insan arasında bir başına verdiğin yalnızlık mücadelesi ...
- Sizce hangisi daha ağır acıdır ?
- Bana soran olursa eğer ; Milyonlarca insan arasında ki mücadele en zor , en acı olanıdır ...
Çok normal insanlar olduğumuz söylenemez . Belki de herkes anormaldir bu dünya da ... Aslına bakarsan herkez yalnız ve bir o kadar da kendisiyle düşmanlık safasında ...
Kim bilir belki de hepimiz yanlış zamanda yanlış yer - mekanda ya da ne bileyim işte ...
Hislerimi hep böyle b.ktan şeylerle ifade ediyorum .
- Biliyorum .
- Belki de Ben O’nunla öyle özdeşleştim ki ;

" Kendimi Yalnızlıkla Beraber İki Kişi Görüyorum " ...