SONU AYRILIK.

• 6 Mayıs 2012 Pazar 03:16:38

Yağmur sonrası ayrılık kokusu, bu sahnede kavuşmamız gerekmiyor muydu?
İnanmak ve güvenmek farklı şeylerMİŞ, bunu seninle öğrendim. Sevgi ve nefret, aynı noktada mutlaka kesişen çizgilerMİŞ.

Sessizliğin getirdiği dilsizlik. Kelimelerin yokluğundan değildi kaçışmalar. "yanlış anlarsa?" kaygısı idi dilsiz eden. Dilsizliği sessiz kılan. Sessizliği ise anlamlı. Ben hiç bu kadar sustuğumu hatırlamıyorum kendime. Kendim’sizliğime...

Kurduğun cümleler, içime devrik. Yanlış anlıyorum sessizliğini. Daha kaç "seni seviyorum" ları yutarak, doyuracak sın kaygı açlığını? Artık her davranış ifadesiz.. Her ifade yarım.. Her yarım, biraz sen.

Ve her sen, sonu AYRILIK...

Seyyar-e