Hüzünden Öte

• 5 Mayıs 2012 Cumartesi 18:05:22

Bazı insanların birbirine aşık olmaması gerekir. Hayat sandığımızdan daha kötü yollar çiziyor avuç içlerimize. Sana çıkmayan yollar gibi ya da çıkmaz sokaklara götürüyor beni..

Ve fotoğraflar..
Fotoğraflar asla gerçeği yansıtmıyor mesela. Yan yana çekildiğimiz bir fotoğraf bizi sevgili yapmıyor. Ben damatlık, sen gelinlik giyiyor olsan da; evli bir çift olduğumuz anlamına gelmiyor asla..
Hayaller kurmuyoruz artık, büyüdük..
Çocuk değiliz, büyüyünce sevmekte kolay değil. Gerçekler kabuk bağlamasına izin vermeden kanatıyor çünkü yaralarımızı, kabullenmek gün geçtikçe zorlaşıyor hâlâ kaybetmediğimiz duygular yüzünden.
Kolay değil işte yaşamak, yaşamaktan daha çok intiharı zikrediyorsa hele dudağın..

Ve vazgeçtiklerimiz..
Vazgeçmek büyük erdemdir, bu erdemi sen verdin bana, unutma..
Yazdıkça mesele çok uzuyor biliyorum, mesafe çok uzuyor kendimden gittikçe sana..
Hayata kırgınlıklarımız, sağlam bir kalp bırakmasa da göğsümüzde, yaşayabiliyoruz. En önemlisi de sevebiliyoruz yine.
İlk günkü gibi, ilk sevgi şeftesinin bereketiyle kalbimizde..
Günde birkaç defa ölmek, geçmeyen gecelerden sonra sabahlarla yeniden doğmak..
Gözyaşlarıyla dökmek içimizi, dışımızı, her şeyimizi gözlerimizden kusarcasına. Senin görmediğin, hatta hiçkimsenin görmediği zamanlarda..

Kırgınım..
En çokta kendime ama. Senin güzel, benimse çirkini olduğum rollerde başrol oynamamıza..
Hiç beklenmedik bir gün, beklenmedik bir saatte tanışmamıza, bir bakışın elimizde olmayan duygular aşılamasına hücrelerimize..
Hayatın bana vermedikleri yüzünden benim olamadığın her şeye ve herkese..

Üzülme..
Ben alışığım ve aşığım belki de. Seni hakkeden bir adama emanet ettim kendimden emin bir şekilde. Yalnız kalmayacaksın eskisi gibi, yalnız bırakmayacak o adam seni.
Sarılmaya senden daha çok ihtiyacım var belki, belki de yabancısı olduğum sevilme hissine..
Neyse fedakarlık yakışmaz mı bize? Seven, her şeyini vermez mi sevdiğine?

Hüzünden öte bir duygu parçalasa da yüzümü, dudaklarım zorlaştırsa da gülüşümü. Ben tüm içtenliğimle gülümseyeceğim yine ve gül diyeceğim adına. Gerçeklerimi, sırlarımı haykıracağım bütün hüznümle, yüzüne..

Ben ölüyorum Gül..
Gülmek sana ne kadar çok yakışıyor bir bilebilsen, ah bir kere olsun görebilsen..
Ölsem de; gül,
Bu yüzden..

Ahmet Kastancı