Her ’Merhaba’ içerisinde gizliden bir ’Elveda’yı barındırdığı gibi,her ’Elveda’da içerisinde bir ’Merhaba’yı barındırabilir!..

Bu ilginç paradoks üzerinde düşünülmeye değecek kadar özel bir anlam ifade edebilir!..Bunun bilincinde olan kişi içerisinde yaşadığı ’döngülü’ hayatı farkında algıladığı gibi, kendisine kattığı farkındalık ile de yükünü hafifletebilir!..Önüne çekilen setleri aşabilme becerisi ve karşısında durduğu perdeleri de bir bir aralayabilme ayrıcalığına da sahip olabilir!..

Çok eski yüzyıllarda insanlar sevdiklerini kaybettiklerinde onların ardından şu an olduğu gibi gözyaşı dökerlermiş.Ama o geçmiş dönem insanları bu dökülen gözyaşlarını ’gözyaşı şişeleri’ne doldururlar ve inançları gereği bu şişeleri Tanrı’larına sunarlarmış..Tanrı’ları,sunulan bu gözyaşı şişelerinin çokluğuna ve doluluk oranlarına bakar ve ona göre merhamet eder mi etmez mi veya sunuyu kabul eder mi etmez mi onu bilemiyorum ama gözyaşı dökenin kendi payına düşeni fazlası ile yerine getirdiğini söyleyebilirim!..

Öyle sanıyorum ki sevinç ve mutluluk gözyaşları için ise böyle bir yol ve yöntem denenmemiştir!..Acının ve kederin çokluğu,derinliği her daim sevince ve mutluluğa baskın gelmiş olabilir!.. O dönem Tanrı’ları da sanırım bu acıdan beslenmiş de olabilirler!..Yüceliğini ve haşmetini acının ve elemin derinliğinden de alıyor olabilir!..Ne Tanrı’ları "son" noktayı koymuş ne de ona koşulsuz inanlar "pes" etmiş!..Sanki bitmeyecek ve sürekli tekrarları olacak başarısız(!) iki türün mücadelesi gibi!..Kimse kimseden vazgeçemiyor,kimse kimseyi alt edemiyor!..Her iki taraf da birbirlerine olan inançlarını hiç ama hiç yitiremiyorlar!..

Eski devir insanları işte!..Ne zaman somutlaştırdığını sansa o kadar soyutlaştırmış,ne kadar soyutlaştırırsa o kadar da somutlaştırmış gibi oluyormuş!..

Bu tıpkı konu başlığında olan; ’Merhaba’ ve ’Elveda’ gibi gizemleri ve döngüleri de bizimle beraber son nefesimize değin taşıyacak gibi!..