"Üstad, aldım dersimi ediyorum ezber"



romanına ölümcül bir final arayan yazarlar gibi yapma lüksümüz yok hayat denen keşmekeşin içinde. bugün mutluysan bugünün tadını çıkaracaksın. mutluluğun birikimi olmaz bulduğunda çullanacaksın üzerine, acıysa bugün yaşadığın yarına sarkıtmayacaksın...milyarlarca insan içinde teksin hem biyolojik hem de karakter olarak hiçbir zaman unutma..! aslında çok yanlız, aslında kimsesiz birisin anlaşılma noktasında. gölgelerin seni kuşatmasına aman vermeyeceksin çünkü o bilinen korkunç kalabalık, gölgeleriyle saldırır insanın üstüne göz dağı vermenin peşindedir... tek amaç; seni de bir gölge haline getirmektir. onlar senin üstüne geldikçe sen de onların üzerine gideceksin kâh kılıcını çekip saldırarak kâh hiç dikkate almayarak, yani umursamayarak... içlerinden geçeceksin; çünkü onlar soyut suretsiz kalabalıklardır. kararlıysan karşında durma ihtimalleri söz konusu bile olamaz... çoğu insan düşünmez sadece düşündüğünü zanneder, onun düşündüm ve buldum dediği ondan bir önceki kalabalıkların ninnisinden başka birşey değildir. ve onun kulağına da bu ninni okunmuştur vaktiyle... eğer bu kalabalık gölgeler seni yolundan döndürecekse, şimdi bırak elinden kılıcını.tüm bunlar; seni yıldıracaksa, çaresizliğe itecekse, gözyaşları döktürüp, acılar çektirecekse sakın kendini onların eline bırakma. sen öldür kendini ki kendin için son birşey yapmış olasın, ya da yakışanı yapacaksın pes etmeyeceksin... bileceksin ki her farklı fikrin, her farklı yaşantının toplumda kesilen bir faturası vardır. ya o faturayı gidip topluma ödeyeceksin ya da kıvırıp müsait bir yerine sokacaksın... o toplum denilen gölgeler ordusunda karşındaki riyakarsa, riyasını düşüreceksin gerekirse ondan daha riyakarca davranarak. zalimse ondan daha zalim olacaksın elinden gücünü alacaksın. şayet cahil ve ahmaksa hiçbirşey yapmayacaksın kendi haline bırakacaksın...hayatı bildiğin üzre yaşayacaksın, törpüleneceksin bu dönen çark içinde ama hiçbir zaman kişiliğinden düşüncenden taviz vermeyeceksin. yıkıp duracaksın kumdan kalelerini insanların, suni mutluluklarının içine edeceksin... ya insan kalacaklar karşında ya da gidecekler ebediyen gömülecekler nezninde suskunluğa. ve kulaklarını kapatacaksın aptalca fısıldamalara, rahat olacaksın... çünkü ufkun seni rahatlatacak kadar geniş, fikrin savaşacak kadar güçlü, aklın insanları parmağında oynatacak kadar detay içeriyor... oyunu sen kuracaksın istediğinde perdeyi sen kapatacaksın ama hiçbir şekilde oyununa kimseyi müdahale ettirmeyeceksin...SENİ ANLAYANLARIN YANINDA KENDİN GİBİ OLACAKSIN bundan sonra güzelim...