Dün sabah yine her zamanki gibi bir gece mesaisinin daha sonuna gelirken, son nöbetimde tüfeği omzumun arkasına atıp, bir sağa bir sola bakınıyordum. Uyku mahmurluğu içinde; uyumakla uyumamak arasında, cebimden çıkardığım bozuk paraları sallayıp, eve gidip bir an önce yatmayı düşünüyordum. Ne de olsa yine öğle sonrası maç görevi için çağırıyorlardı. Böyle gel gitlerde yaşarken sola doğru baktığımda bazı zamanlar üç tekerlekli bisikletini yaya olarak sürüp gelen, eskici yaşlı kadını gördüm, yine.

Sabahın ayazında yine yollara düşmüş; o çöplük senin, bu çöplük benim bulduğu hurdaları, plastikleri, para eden ne varsa bisikletine doldurmuştu. Yine bana doğru gelirken, elimde salladığım paralardan birkaç lira vermek geçti, içimden. Tam geldiğinde her zamanki gibi o Güney Doğu şivesiyle aynı lafı söyledi bana:

- “ Ne yapisen? “


Hiçbir şey demeden elimdeki bozukluklardan iki lirayı uzattım, verdim ona.

- “ Allah razı olsun! “


Sonra öylece geçti, gitti. Sağ ayağının üzerine abanarak yürüyordu. Önüne gelen çöplüğün içine baktı, bir şey olmadığını gördü ki pas geçti. Duyduğuma göre bir kızı varmış, yalan ya da doğru. Ona bakmıyormuş. Bu zavallı da kimselere muhtaç olmamak için böyle arabasıyla topladıklarını satıyormuş.

Doğrusu arkasından bakarken elimde olan gücü fark ettim. Bunu onu küçümsemek amacıyla söylemiyorum, yanlış anlaşılmasın. Kibirlenmiyorum. Her ne olursa olsun yapılan iş kazanılan ekmek parası benim nazarımda kutsaldır. Sadece yaptığım işle ilgili şikayetlerim gelmişti, aklıma. Bunların böyle zamanlarda önemsiz kaldığını anlıyor, insan.


Ne zaman böyle yaşlı birini bir şey satarken görsem, içim hep sızlar bir yerlerinden. Döner döner bakarım durmadan. Keşke devletin gücü çok olsa da böyle kimselere daha çok sahip çıksa diye düşünürüm. Bu yaşlı kadının arkasından da öylece baktım. Siz bakmayın öyle onun yüzünün kirli olduğuna. Onun aslında temiz ve apak bir ruhu var, gerisin geride. Bugüne kadar onun hakkında, hurda ya da plasti ne toplarsa toplasın, bir tek kötü bir şikayet bile olmadı.

İşte yaşam savaşı da böyle bir şey. İnsan oğlu ayakta kalmak adına her koşulda bir şekilde mücadele veriyor. Doğrusu bu sabahın ayazında bu yaşlı kadın yüreğimi bir başka üşüttü, sizin anlayacağınız.

Saygılarımla