Çocukken büyüklerin yanında oturup sohbetlerini dinlemekten keyif alırdım.Onlara özenip yolundan gitmek bir çocuklara HAS bir olaydı.Her zaman saygı sevgide kusur etmememiz tembihlenir tavsiye edilirdi. az sevgi görüncede tam kıvama gelirdik. Bu bizi olumsuz mutlu ederdi. Birbirini görmeyenler kahve sohbetlerinde buluşur sohbet ederler. Gizli bir ekip baglılıgı vardı aralarında sanki. Biri olmayınca digeri zevk almaz, sataşmaları tat vermezdi.gelmeyene darılır veya biz çocuklarla haber salınır.
-Ula get hele bak bi bu(falanca) hınzır nirde de çabık gelsin.
Falanca emmi seni kayfiye çagıriy de gelsin ha beklim.
-De ki gelmezse davışan (Tavşan) kanı çay sölemim.
Diye gider haber verir alır gelirdik. Sırf onların yaşadıgı Ya da hayalinde yaşamak istedigi veyahut atıp tutmalarını dinlemek için gayret gösterirdik. Öyleki bu kişiler bende vazgeçilmez olmuştur.mesala ilk onların demesi ,tanıtması veya göstermesiyle bir olaya,nesneye şahit olup görmüşssem.Onun sayesinde tanıdıgım yaşadıgım adını veremedigim ŞEYi O KİŞİ
ile ilişkenlendiririm. Ve ne zaman rastlasam o kişiyi hatırlarım.
Bu halende bölyle devam ediyor.neyse asıl konumuza gelelim.
Dedimya büyüklerin sohbetlerinde onlara özenir İZ sürerdik. Çocuklugumun takımı FENERBAHÇE de onlardan olmuştur.her ne kadar futbolla haşır neşir olmasam bile. Vaz geçilmezimdir.Takım oyuncularıysa apayrı bir tutardı. Öyleki eskiler o kadar hararetle anlatır ve bizi ateşlerldiki,dinlemeyip taraf olamamak elde degildi. çocukluk hafızası çok belirgin olur unutulmaz anılarla doludur. İlk olarak LEFTER’di unutulmayanların.sonrasın da CEMİL,ALPASLAN,CEM,ENGİN,SELÇUK,ALİKEMAL,ÖNDER,
ZAFER,MÜJDAT,SUAT,İSMAİL,İLYAS,ŞENOL,RIDVAN,
AYKUT,SCHUMACHER,HASAN ,NEZİHİ Vsdevam ediyor.şimdi bakıyorumda geriye dünü ne çabukta unuttuk unutulduk. Yine bakıyorum çınara yaprakları nede çabuk dökülüyor bir bir.Oysa ne mutlu tarih olup bir çınar da yaşayanlara.dökülürkende aynı çınarın dibine düşüp aynı toprakta beraber yatanlara.Yine bunlardan biride yavru vatanın simgesi RAUF DENKTAŞ’ta aynı yolculuga katıldı. Kilometre taşlarında nede çok yol almışızda farkında degiliz. Yitip giden keşke bu kadar çabuk unutulmasada hep yaşatılsa yüreklerde.Ne yazıkki kıbrıs’ı onunla tanıyanlar onunla birlikte gömmek üzereler. Yazık bize ve yazık yarınlara diyorum sadece.
Lefter, denktaş kardeşligi bozulmadan elele yürümek mutlulugunu yaşadıkça unutmayalım unutturmayalım. Ne mutlu ki onlara geride İZ BIRAKTILAR.
Ruhları şad olsun milletimizin başı sagolsun.