Efendim !.. Bendenize , Niyazi Mısri'nin şu nezih mısrasını hatırlattınız ...

Suretimde nem var benim ,
Siretimdedir madenim ...

Her şeyi güzel görebilmek gibi pahası olmayan o cevherin ; ancak bilinmez meşhur dedikleri gönül deryasında bulunduğunun farkına varmak ve dem be dem dalgıç olup oraya dalmak ... Her dalışta ; ucu bucağı olmayan o ummandan , bir birinin aynı olmayan nice pahasız inciler , elmaslar çıkarmak ... Ve paylaşmak ...

Hiç bir zerrenin , ötekinden ayrı olmadığının ve görünmez bağ ile bağlı olduğunun farkına varmak ...

Dünyanın bir ucundakinin derdiyle dertlenmek ... O açken sofraya iştiha ile oturamamak ve doyamadan kalkmak ... Velhasıl ; ağlamayı bilen gözün ve sevmeyi bilen gönlün sahibi olmak ...


Bu farkındalığın ulvi lezzetini tatmak ... Ayrılıktan , çokluktan kurtulup bir olmak ... Ah ne devlet , ne saadet !..

Gönül vitrininde ; pahası olmayan bu cevheri saklayan sarraflara selamlar olsun !..

Bendenize bunları dedirten nazenin kaleminizi de en kalbi saygımla selamlıyor ; sanki bir havuza sığdırdığınız derya gibi derin ve nezih yazınızı tebrikler ediyorum efendim !.. Pek hoştu doğrusu ...

Neden okunmaz ki acep ?..