BAYRAMI UNUTTUK BAYRAM GÜNÜNDE

• 25 Nisan 2012 Çarşamba 22:55:59

Erciş depreminin ardından altı ay geçti. Bu altı aylık zaman diliminde yürekleri dağlayan acılar yazıldı çizildi, yeni projeler ortaya kondu, dertlere derman arandı. Herkes kendisince üzerine düşeni yapmaya çalıştı. Yapanlar oldu, yapamayanlar oldu. Zaman zaman münferit nahoş olaylar olsa da insanlar Erciş-Van için bir araya geldi, kenetlendi.
Sanırım hiçbir doğal afette bu kadar güçlü bir kenetlenme olmamıştır.
Bu zaman dilimi içinde Şairlerimiz-ozanlarımız da sesiz kalmadılar; Erciş depremi üzerine şiirler yazdılar.
Sanal dünyada sayfalar dolusu şiirler okudum. Notlarımın arasına aldım. Okuduğum şiirlerden; Ercişli Şairlerin yazdıklarından bir derleme yaptım ve sizlerle paylaşmak istedim. Umarım severek okursunuz.

YEŞİL ERCİŞ SANA NAZAR MI DEĞDİ

Hanı nerde senin güzel çağların
Yeşil Erciş sana nazar mı değdi?
Soldu gitti mor çiçekli bağların
Güzel Erciş sana nazar mı değdi?

Yıkıldı evlerin burcu binası
Kara geldi iki bin on bir senesi
Soldu gelinlerin elde kınası
Güzel Erciş sana nazar mı değdi?

Divaneye döndü yuvada kuşlar
Elendi toz oldu dağ ile taşlar
Ağladı İzgiler yandı Göldaşlar
Yeşil Erciş sana nazar mı değdi?

Şaşırdı dağların kuş ile kurdu
Bu acı bizleri içerden vurdu
Ağladı Emrah’ın Selvi’nin yurdu
Güzel Erciş sana nazar mı değdi?

Poyrazoğlu doldu hastaneler
Çöktü telefonlar postaneler
Bunu anlatamaz aylar seneler
Güzel Erciş sana nazar mı değdi?

OZAN AHMET POYRAZOĞLU
………………………………………………

BAYRAMI UNUTTUK BAYRAM GÜNÜNDE

Yoğruldu kan ile kınalar tasta
Bayramı unuttuk bayram gününde
Vay şivan Erciş’te Ercişler yasta
Bayramı unuttuk bayram gününde

Sızlayan yürekler anlatır bizi
Çıkmaz içerimden daha bu sızı
Erciş’e yöneldi dünyanın gözü
Bayramı unuttuk bayram gününde

Çareler tükendi kar etmez derman
Ta ezelden böyle yazılmış ferman
Ekilmez ekin savrulmaz harman
Bayramı unuttuk bayram gününde

Sorulan her soru cevapsız kaldı
Korku dolu gözler derine daldı
Feryatlar figanlar bağrımı deldi
Bayramı unuttuk bayram gününde

Gözyaşları sanki Erciş’te nehir
Viraneye döndü bu güzel şehir
İflah etmez beni artık bu kahır
Bayramı unuttuk bayram gününde

O eski günleri arar dururum
Dizlerime vurar vurar dururum
Erciş’i Erciş’te sorar dururum
Bayramı unuttuk bayram gününde

Van Yolu Erciş’e oldu bir mezar
Ozanlar kağıda bilmem ne yazar
Derin sessizliği çığlıklar bozar
Bayramı unuttuk bayram gününde

Ölen öldü kalan sağlarda ölü
Açar mı Erciş’in lalesi gülü
Durmaz gözlerimin artık bu seli
Bayramı unuttuk bayram gününde

Yıldırımım daha sarılmaz yaram
Nereye gideyim nereye varam
Artık bu ellerde durulmaz duram
Bayramı unuttuk bayram gününde

OZAN LÜTFÜ YILDIRIM
………………………………………………

NAZAR MI ETTİLER SANA ERCİŞ’İM

Çiçekli meyveli bağlar gibiydin
Nazar mı ettiler sana Erciş’im?
Aşılmaz tepeler dağlar gibiydin
Nazar mı ettiler sana Erciş’im?

Yıkıldı, döküldü köyün bucağın
Birçoğu göç etti tütmez ocağın
Açmıştın herkese sıcak kucağın
Nazar mı ettiler sana Erciş’im?

Ne güzel olmuştu sahil yolumuz
Balık Bendi ise ayrı kolumuz
Yirmi üç Ekim’de soldu gülümüz
Nazar mı ettiler sana Erciş’im?

Zortul’da o kümbet boynunu büktü
Yılların kalesi bir anda çöktü
Van gölü bir taştı bendini söktü
Nazar mı ettiler sana Erciş’im?

Taze fidanları yedin bitirdin
Nice İnsanlara çile çektirdin
Tutup bir defada tuşa getirdin
Nazar mı ettiler sana Erciş’im?

Seversin bizleri iyi bilirim
Gurbete gitsem de durmaz gelirim
Acını paylaşır derdin alırım
Nazar mı ettiler sana Erciş’im?

Selahattin KOŞAR
…………………………………………..

ERCİŞ’İM (DEPREMİN ARDINDAN)

Coşsun Balık Bendi yine gidelim
Boynumuzu bükük koyma Erciş’im
Semaver kuralım, sohbet edelim
Boynumuzu bükük koyma Erciş’im

Yeniden yapılsın köyün bucağın
Bizlere aç yine sıcak kucağın
Yeniden tütsün sönen ocağın
Boynumuzu bükük koyma Erciş’im

Tez zaman dertlere derman bulunsun
Açılan yaralar bir bir sarılsın
Yeniden dernekler, toylar kurulsun
Boynumuzu bükük koyma Erciş’im

Allansın pullansın takılar taksın
Yeniden gençlerin biceğe çıksın
Dilekler tutulsun Maniler densin
Boynumuzu bükük koyma Erciş’im

Gurbete göçenler sılaya dönsün
Çiçekli bağların yeniden dolsun
Yeniden aşılmaz tepeler olsun
Boynumuzu bükük koyma Erciş’im

Dilek mi dersin bu; dua mı dersin?
Dilekler dualar Allah’a varsın
Allah’ım duamı kabul buyursun
Boynumuzu bükük koyma Erciş’im

Erol ÇELİK
………………………….

DEPREM

Bir yarım asırlık dostumdu benim,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.
Her bahsi geçtikçe yanıyor canım,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Marangoz, sebzeci, boyacı, kasap,
Kumdan kalelerde kurdular hesap.
Kalınca ellerde bir keser birde sap,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Hep işveren oldu parası olan,
Aklına estikçe yaptı bir plan,
Proje, mühendis hep falan filan,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Ölümlerin sebebidir sancımız,
Ölen ana,baba,kardeş,bacımız,
Yüreğimiz yandı, aynı acımız,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Çoğu sevdiklerim kayboldu bir an,
Seveni ayırdı bu kalleş zaman,
Sanki bir şakaydı, sanki bir yalan,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Borç harç demediler, bir ev almaya,
Tek amaç gündelik huzur bulmaya,
Kimse istemezdi, böyle olmaya,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Kendi kendimizin olduk katili,
İlave kat için seçtik tatili,
Her kolonda kestik bir demir teli,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Rengarenk boyandı dıştan söz için,
Kapıya “üzerlik” astık söz için,
Ham betonu seçtik bir kaç yüz için,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Kumdan kalelerde hayat gamsızdı,
Bir deprem sonrası kuma kan sızdı,
Sevdiği kulede seven cansızdı,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Giden dünya malı; olmazsa olmaz,
Mal yerine gelir; can yeri dolmaz,
Umarım kimseler vebalde kalmaz,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Sözlerim meclisten dışarı lakin,
Yıkılan evlerin tarihi yakın,
Suçu ne idi ki bu asil halkın,
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Sokağa çıkmaya can dayanmıyor,
Kimse bu olana anlam vermiyor,
Öyle bir tufan ki zaman bilmiyor.
Kül oldu Erciş’te kumdan kaleler.

Raif ARAS
wwwraifaras.com30.10.2011