23 Nisani fırsat bilip bugün kendimi miskinlige adadım evde...Kahvaltıyı bile öglen saat birde yaptık..Sıra gezme vaktine geldi hazirlanıp cocukları parka getirmek icin hazırlanıyorduk ki oda ne...Balkonda bir beyaz güvercin karsımızda duruyor.
Kacar diye usulca hareket edip uzakdan seviyorduk cocuklarla..Büyük oglum baba bu güvercin evcil dedi baksana pacasi var.Daha önce görmüş bir yerde..Yaklaşmayı denedim ve yaklaştım biraz ürktü ama kacmadı elime aldım..Hayatımda ilk defa elime güvercin aldım.İnciltirim diye zor tuttum elimde.Ne kadar narin bir varlik aman allahım.Kar gibi tüyleri yumuşacık.Evin icine aldik. Salonun icinde o geziyo biz onu seyrediyoruz.. Bir süre sonra olan oldu...Güvercin halının ortasına pisletti.Cadi eşim feryat figan kiyamet koptu. Evde güvercin olmaz ucurun gitsin dedi..Cocuklar üzüldüler tabi bu duruma.Heleki büyük oglum resmen agladi.O da ilk defa bir kuşu sahipleniyodu.
Bir süre daha kuşu sevdikden sonra kuşu salıvermeye karar verdik.Tekrar balkona cıkıp cocuklarla beraber ucuracaktık güya güvercini.İki elimle salladım havaya.Ucdu hemde ne ucuş.Hemen geri geldi balkon mermerine kondu.Hayda kovuyoruz yine geri geliyo.Tutup tekrar salladım havaya bu sefer muhteşemdi.Beya bir yüksekliye cıkıp taklalar atarak geri geldi yine balkona..Bu duruma en cok cocuklar sevindi. Baba gitmek istemiyor baksana ne olur atma bir daha dediler.Nasıl kıyarım onlara.Caresiz balkonda kaldık öylece.İyide bu güvercine nasıl bakacaz?? Ev icinde olmaz cadi eşim kıyameti koparıyo.Bir karton kutu bulup yanlarından pencereler acip güvercini icine koyduk.Ama pek durmuyo iceride.Kac saattir cocuklar tv izler gibi bakıyor güvercine.Mutluluklarından gecilmiyo.Ben bu yazıyı yazarken bile hala karton kutunun basında ona bakıyorlar.Bu geceyi balkonda gecirecek güvercinimiz.Yarın bakalım ne olacak.Hadi hayırlısı.Ama evime neşe getirdi bu davetsiz misafir.Yukarıdaki resim güvercinin resmi...