BİR GEMİ YANAŞTI...



Acılar ağır ağır demir atmak ta kıyıya.
poyrazlardan, tufanlardan kurtulmuş,
Soğuk hava deposunda birikmiş, ah çekişler.
ve bir güverte de uzun süre beklemiş.
Kendini gizlemiş.
Bazı balıklar leş zannetmiş,
bazıları merak etmiş sadece...
Geminin tek dileği; acıları kıyıya çekebilmekmiş
hiç bir rıhtıma güvenmemiş.
Çok kalabalık ya da ışıklı neonlardan
gözü korkmuş belki de...
Bir hiç gibi fenersiz yol almış sessizce, ama rotada hep,
Kendi rıhtımını aramış, aramış ve bulmuş...
Şimdi içinde tek bir yolcu,
uğurlayacak yolcusu olmadan
Ve bir mendil bile sallamaksızın
Ay’ın güverteye vurduğu yerde,
dinleniyor...
Belki yol alır, belki kendi rıhtımında
dinginliğin tadına bir düdük çalar, ses olsun diye...
Buradayım der gibi usulca.
evet yoktum ama buradayım

Ey hayat, EY mavi deniz, EY azgın dalgalar!
yordunuz, yoruldum, çok sustum!
ama kaybolmadım,
yolumu buldum.
Ve
buradayım, bir düdük çalar ses olsun diye...





İnsanoğlu acı çekerken,sessizdir yaralıdır...Ve sadece onda saklıdır...Acı kabuk bağlayınca, dile gelir itiraflar...Uzun bir süreçten çıkmışsındır...
Kaptanı da yolcusu da sensindir, ama ufku görmek zaman alır...
Tecrübe bir adadır oysaki; ulaşılması zamana bağlı...Adaya vardığında, dugular atıktan ibaret, kurtulma şansını zorlamasın diye canhıraç can çekişir...
Ve işte başarmışsındır...

Artık bilirsin acıları, en alasından, en sunturlusundan...Kalmamıştır şu koskaca yeryüzünde hangi kayıbın ne olduğunu?..
Hepsinle birebir yüzleşmiş;
VE
uğurlamışsındır tek tek...

Ve uğurlayamadığın bir tek sen varsındır...Ötelere gidemezsin artık...
ötesi yoktur...
Dinlenmek ve selam göndermek vardır...Artık uğraşa dursun, geride ki poyrozlar, tayfunlar...
Seni yok edemediler diye...
ve uğraşadursun;
Yeni poyrazların hükmü yok artık...Hadi en seslisinden bir düdük daha çal...

ayşe yayman
03.10.2006