Bilmiyorum.. Ne diyeceğimi hiç bilmiyorum. Aklım karışık da değil üstelik. Sadece merak ettiklerim kafamı çok yoruyor. Onları düşünmek, ne bileyim onlar için ne gerekli olduğunu düşünmek kafamı gerçekten yoruyor. Bir insan bir insanın iyiliğini neden düşünür ki? Sanırım bu sorunun cevabı o klasik olandır; ’sevdiği için’. Bilmiyorum, sevmiyorum da üstelik. Ayıptır söylemesi çok iyi niyetliyim, gerçekten. Galiba bu tavrımla biraz konuşmalıyım. Açıkçası bu tavrıma kızmalıyım. Çünkü çok kişinin götünü kaldırdı. Anlamıyorum, iyi niyetlilik göt kaldırmak mıdır?
Bilmiyorum.. Kafamda birikmiş sorularla nereye kadar gidebileceğimi hiç bilmiyorum. Bir anahtara ihtiyacım var. Markası cevap. Bilmiyorum, bu sorular niye bu kadar çok hiç bilmiyorum.. Bu kafamdakiler yüzünden deli olacağım. Aslında olsam da sorun olmaz ki. Ki zaten her insan delidir. Bunu kimse inkar edemez. Örn; Unutmaya çalışmak deliliktir ve her insan bunu yapmaya çalışır. Sevmekte deliliktir. Tek bir şey var delilikten çok çok öte. Özlemek diyorum.. Tam bir aptallıktır. Birini özlemek, eski yaşanmışlıkları özlemek, ölen kişiyi özlemek, gideni özlemek falan. Tam bir aptallıktır. Yanında olmayacağını bildiğin halde onu hayal etmek mesela.. Beraber gülüştüğünüz anları canlandırmak, fotoğrafına bakarak gözyaşı dökmek falan.. Bunlar aptallıktır. Mesela ben çok aptalım. Aşırı aşırı aptalım hem de. Bir insan özlemesin abi. Özlemek gerçekten çok koyuyor adama. Özlerken aklından çok şey geçiyor. Yapılması gereken veya yapmak istenilen. Şöyle bir şey var ki; birini özlüyorsan ve o an onun yanında olmayacağını anlarsan tabiri caizse ’yarraklara gelirsin’. Kısacası ölmek istersin.. Kısacası tüm dünyanın anasını sikmek istersin.. Dışarı çıkıp bağırmak istersin.. Duvarları yumruklarsın.. Bir tek ütüne sarılırsın ve içkiye yaslarsın sırtını. Zannınca bir tek onlar anlar seni..
Bilmiyorum, çok kötü bir durum bilmiyorum..

Bazen neyse deyip geçiştirmek gerek bazı şeyleri.

Neyse; Özledim seni..

gibi...