Ah be Tacettin bey ; seni özlemiştim. Sayfana şöyle bir göz atayım dedim. gecenin bu vaktinde yine gözlerim yaşardı. Ama pişman değilim yine de. Renk kattın geceme. Selâmlar..

Öfkem büyük, vapurun üst katında körfezi, bizle yarış eden martıları izlerken içimden bir şeyler koptu. Ben biraz şakalaşayım derken ihtiyaçlarından başka bir şey düşünmeyen, bunu tedarik ederken prensiplerinden asla ödün vermeyen kömür gözlü sevimli minik boyacıdan fazlasıyla dersimi almıştım.


Sizi yakından tanımak, hakkınızda düşündüğüm onurlu, mert, duygulu yürek olduğunuza inanmışlığımı doğruladı,keşke herkes o küçük boyacı gibi dürüst olsa bu toplumda kimbilir çok daha güzel günler yaşar ,çok daha iyi yerlerde olurduk. özlemişim yazılarınızı, tebrik ediyorum değerli insan duygulu yürek ALLAH (CC) size sağlıklı uzun ömürler versin ,yüreğinizden sevgi yüzünüzden tebessüm eksilmesin başarılarınız bitimsiz olsun .selam saygılarımla.

selam olsun güzel yüreğine tacettin ah yüreği güzel kardeşim canımsın yine güzel bir yazını okudum ibret verici küçücük çocuğun yaptığını şu zaman da yapacak insan o kadar az kı bir elin parmakları kadar desem yeridir izmirden geldiğimden bu yana hasta yattığım için sayfaya fazla giremedim özür dilerim biraz iyiyim şükür bir yıllık uykumu aldım galiba :)hepinize teşekkür ediyorum habib sen cömert beylere :)şimdi ablam diyeceğim cömert ablanın önününe virgül koyar mısınız diyecek ):ama artık sende tanıdın ablanı cömert tşkrl ablam :) hepinizi çok seven ablanız:)))))

Kaleminize sağlık efendim
kutlarım...

Küçük bir eğlenceden alınan büyük derslerden biriydi. Yüreğinize sağlık selam ve saygılar.

Hayatın içindendi
Kalemine kuvvet hocam;

Saygımla..

İnsana ,okullardan kazandığının çok daha fazlasını öğreten yer ,HAYAT ÜNİVERSİTESİ dir bence .
işte böyle bazan küçük ve onurlu bir çocuk ,bile öğretmendir bu üniversitede ...Tabi ki ,öğrenmek isteyene ....öğrenmesini bilene ....

Ama ne yazık ki ,bu çocukların hatta büyüklerin nesli tükenmekte günümüzde *kelaynaklar *gibi...
Bir halk bilgesinin dediği gibi *O güzel insnlar ,o güzel atlara binip gittiler* mi dönmeyecekler mi bir daha .....:((
Geçen gün tv de haberlerde izledim .döner ekmek dağıtılan bir kamyonun önünde kocaman insanlar birbirini eziyordu ...utandım insanlığımdan ...sanki Afrika dan gelmişler ...bu açlıktan falan değil ,onursuzluktan ....utanmazlıktan ...Komutanım ... Ne oldu bize böyle ? Sadaka almaktan utanan onurlu fakirlerimiz ,nereye gitti ...senin yazılarını günde üç öğün okutasım var bu insanlara ...belki boyacı çocuktan utanırlar ...ders alırlar ...değerlerimizi yerle bir etmeden iyice ...
Düşünen beynine ,hisseden kocaman duyarlı yüreğine ve yazan dost ellerine sağlık .komutanım ..selam ve saygım çokcadır size ...

ne zaman bu siteye veya kendi sitemize girsem öncelikle senden bir şeyler var'mı diye bakıyorum.yazdıkların o kadar güzel ve anlamlı'ki her okuduğundan insan bir şeyler kazanıyor.yine çok güzel dizelere imza atmışsın.kutlarım.seni okumak bir ayrıcalık.sevgilerimle .

Bir küçükten kocaman ders alabilmek de meziyet elbette. Çok güzeldi yine yazı.
Duygulandırdı ve aynı zamanda bize de ders verdi.
Candan kutlarım, selam ile

Tacettin Bey yazını okuyunca daha önce Emine Hanım'ın (Emine 45) Boyacı isimli şiirinin yorumunda paylaştığım hikayemi burada da paylaşmak isteği oluştu bende.

Siz de iyiki takılmışsınız boyacıya.
Yoksa ne bilecektik boyacıların sadece ayakkabı boyamadıklarını.
Ayakkabıyla birlikte hayatı da renklendirdiklerini.
Tebriklerimi sunarak geçiyorum hikayeme.

--Yıllar önceydi.Büromda sıkılmış bahçeye hava almaya çıkmıştım.Bahçede boyacımız Mehmet'i gördüm.
Hiç huyum değildir ama o an Mehmet'e takılıp ,şaşırtmalı matematik hesapları sorup birazda alaya alıp eğlenmek istedi canım.Yanına yaklaştım.
--Ne haber Mehmet aldınmı defter ve kitaplarını?.(okullar açılalı henüz iki hafta olmuştu)
--Yok alamadım ,sadece bir defterim var onunla gidip geliyorum.
--Neden alamadın?.
--Babamın beli ağrıyor çalışamıyor,boya parasıyla da ekmek alıyoruz eve.
--Kaçıncı sınıfa gidiyorsun Mehmet?
--İlkokul 3.sınıfa.
--Tamam Mehmet sen yarın bana uğra ve kitap listeni getir diyerek ayrıldım yanından.
Dedim ama kendime de kızdım.Çocuğun bu durumundan haberimiz olmaması suçken birde takılıp eğlenmek isteğime kızdım.
Ama iyi ki takılmak istemişim.Yoksa nasıl öğrenecektim Mehmet'in durumunu.
Yanından ayrıldım.Arkadaşlarla temasa geçip para topladım.Ertesi günden başlayarak artık Mehmet bizlerin öğrencisi oldu,ortaokulu bitirdi.
Artık her bayramda evimize ilk bayramlaşmaya Mehmet gelmeye başladı ki gelmediği bayramlar merak etmeye başladık.
Derken ortaokul sonu sınavlara sokup yatılı Veteriner Sağlık Lisesine kayıt yaptırdık.4 yıl sonra okulunu bitirip Vet.Sağ.Teknisyeni olarak özel sektörde çalışmaya başladı.Daha ilk yılın da aranılan elaman oldu bizim küçük Mehmet'imiz.
Çalışmaya başladığı iki yıl içinde hem kendi hem de ailesinin yaşamını düzene koydu Mehmet'imiz.
Mehmet'i askere gönderdik,Mehmetçik oldu.Epey zamandır konuşmamıştık.Geçen gün kandil gecemizi kutlayan mesajını alınca sabah aradım.Askerden döneli 2 ay olmuş.Başka şehirde bir Veteriner Hekim'in yanında çalışmaya başlamış.İşinden memnunmuş.
Ortak tanıdıklardan duydum.Kendini öyle sevdirmiş ki büro tamamen bizim hala küçük olarak gördüğümüz Mehmet'e emanetmiş.
Artık nasip olursa yakın bir gelecekte de Mehmet'imizi evlendirip çoçuklarını da severiz.
Bu geçen zaman içinde beni çok duygulandıran bir olay da Mehmet'in okulundan almış olduğu Teşekkür Belgesi'ni bana hediye etmesi ki o anı unutamadığım gibi,özel belgelerimin arasında saklamaktayım o belgeyi.

Emine Hanım şiiri adeta deşmişti yüreğimi ve hiç bir yerde bahsetmediğim hikayeyi yazdırmıştı bana.Sizin yazınız da yine yüreğimin bamteline dokundu ve yeniden paylaşmama vesile oldu.
Anlamlı yazınız için tebrikler.
SAYGILARIMLA.

Değerli Tacettin üstadım,
öncelikle tebrik ediyorum seni ve güne gelen öykünü.
Mükemmel, sıcacık, insanı saran, damak tadı bırakan bir öyküydü.

Şu son paragrafı eklemeseydin keşke. Çünkü o son paragrafa kadar resmen Sait faik öyküsü tadındaydı. Naçizane fikrim bu.
Selamlarım saygıyla...

hayatun her alanında , her köşesinde ne denli desrler yatar...

anlayana, anlatmak isteyene


tebrikler abicim...günün güzel geçsin..

Teşekkürler komutanım bu güzel paylaşım için. Sayenizde kendimi sorguladım.
Çevreme karşı daha duyarlı olacağım.
Hürmetlerimi sunuyorum.
Mersin'den selamlar, saygılar.

gözüme bişi kaçtı...

Bu tür anlatımların piri sizsiniz ağabey.
Saygılarımla selamlar.

Abi, yaklaşık onbeş yıl önce Erzurum da yaşadığım benzer olayı yöresel şiveyle şiirleştirmiştim. Sopnrasında çıkarmış olduğum acizane şiir kitabı ve Cd de seslendirmiştim buolaya benzer şiiri.Duygu ve paylaşım o kadar aynı ki bir an için o anı yaşadım...İnsanlar yeter ki insaca bakabilsin...Selamlar ve acizane bahse konu şiiri paylaşmak isterim.Çok başarılı ve duygu yüklüydü...tebrik ve selamlar

ABİ BU NE?

Çarşiden aşşaği inirdim.
Önüme bir uşah çıhti
Ufak tefek üsti yırtıh
Elleri gogorli (kirli) idi.
Belinde boya sandıği;

"Abi boyiyim mi ?" dedi.

Heç yüzüne bahmadım.
Epeyce gettim.
Birden, ufaklığım ahlıma geldi.
Ben de, boyacılıh yapmiştim.
Ben de, bu günleri yaşamıştım.
Ele birden geri döndüm;

"Gel gardaş boya" dedim.

Uşağın gözleri fal daşi gibi açıldi.
Fırçayi aldi eline
Sallamaya başladi,
O boyadi ben boyadım.
O salladi ben salladım.
Yirmibeş sene önceki bendim.
Biraz silkindim, gendime geldim.

"Adın ne ?"
"Ahmet, ağabegi !"
"Okula gidirmisen?"
"Yoh!"
"Niye ?"
"Ben ohumadım,babam ohutmadi !"
"Heç ele olur mi ? Ohumadan,etmeden"
"Para yoh ağabegi ben neydim?"
"Eve ekmeh lazım,sekkiz gardaşım var..."
"Anam heste,babam sakat."

Gözleri birden elimde ki poşete ilişti;
Hemen gözlerini çehti.
Çıhardım portakal, muz, avagado verdim.

"Portakal, muz tamam da bu ne ki ağabegi? " dedi.

"Avagado! " dedim.
"Ne gadosi ağabegi,yiyilir mi ?" dedi.
"He, heç yemedin mi ?"
"Muz bilem yememiştim, buni nerden yiyim?" dedi.
Benim ki de lüzumsuzluh, hele sorduğum soriye bah?
Ele utandım, ele utandım yerin dibine girdim.
San ki baban görmişti,
Görmemişliğinde bölesi ...

Nedense, birden ahlıma bizim uşahlar geldi.
Oni yemem, buni yemem...
Oni geymem, buni geymem...
Çıharttım beş lira verdim.

"Yoh ağabegi o çoh, benim hakkım bi lira" dedi.
O dedi ben öldüm...
Biz nasi insanıh,biz nasi müslümanıh?
"Vay ki vay!!!..."
Sandıği topladi "ey ahşamlar " dedi ve getti.

Getti ama;

O getti, ben de gettim...

Merhaba komutanım çok güzel hayattan bir kesit anlatmışsınız hocam. Sözüm meclisten öte gördünüzmü ufacık vede yoksul bir çocukta insana nasihat vere biliyor. Demekki Şükürler olsun Rabbime biz özümüzü yitirmemişiz ne mutlu şu hikayedeki çocuk gibi dürüst olanlara.
Allah hakikat yolundan, dürüstlükten ayırmasın. Vede karnı tok gözü açlardan değilde karnı aç gözü toklardan eylesin cümlemizi Selamlar Saygılar ...

Bilgeye demişlerki yahu sen bu kadar tecrübe ve deneyimi ve bu kadar ilmi neye borçlusun yaptığım yanlışlardan edindiğim derslere borçluyum demiş ders almak ne güzel bazen 80 yaşında bir yaşlıdan bazen bir öğretmenden bazende böylesi bir emek adamından inan hala yazının içerisinde kaldım empati kurdum acaba bu onurlu davranışı kaç kişi yapar toplumda diye yazan ve yaşatan kalemi kutluyorum saygılarımla efendim

Her gün olmasa da oldukça sık karşılaştığımız olayları sizin kaleminizden okumak ayrı bir heyecan veriyor değerli Tacettin Ağabey.
Bir gün yol kenarında karpuz satan bir tezgahın önünde durduk arkadaşımla. karpuzlar hakikatten muhteşem görünüyordu. Tezgahın arkasında belinde kocaman cebi olan bir delikanlı vardı.Arkadaşıma "Karpuzlar nasıl acaba ?" diye sorunca delikanlı heyecanla atılıp " Abi kesmece bunlar ,kesiyim görün bi hele " dedi. Biz de "kes bakalım bi" dedik. Delikanlı karpuzu orta yerinden tam kalbine kadara yarıp en leziz yerini bana uzattı. Karpuz dilimini elime aldığım gibi "yuttum" adeta. Sonra delikanlıya dönüp " I Ih beğenmedim " diyerek arkadaşımın koluna girdim ve oradan uzaklaşmaya başladık. Delikanlı başladı ağlamaya...
Arkadaşımla kestirdiğimiz karpuzu ve iki tane de kestirmeden aldık.
Yıllar önce oldu bu olay ...
O zaman eve getirdiğim o karpuzdan yiyen üç kişi artık yok...
Biz de yavaş yavaş toplanıyoruz...
Kendimi kış gelince göç için çadır bozan yörükler gibi görüyorum..
Daha güzel yerlere,mekanlara gitmeye hazır...
Buluşuruk inşallah sevdiklerimizle oralarda...
Ellerinden öptüm değerli abi.

Hayata dair, kıssadan hisse yüreğe dokunan bir yazı. Kutlarım emeğinizi, kutlarım o esmer vakur çocuğu. Her tarafından çocukluk akmış çocuğun ama elinize paranın üstünü sayarken de büyümüş. Hani şu kendini büyük sanan çocuklara inat...

Güne yakışan yazıyı ve değerli kaleminizi kutluyorum.
Saygılar

Ne kadar güzeldi, ne kadar hayattı.
Çok tebrik ediyorum bu güzel gün seçkisini ve onun kıymetli yazarını...

Saygılarımla

nefes kesen bir yazı dost hadi hayırlısı diyelim...sevgilerde kal dost...

İçten, kucaklayıcı satırlarını büyük hayranlıkla okuduğumu belirtmek istiyorum Tacettin Dostum.

İnş İzmir'de buluşuruz...

Saygılarımla Ve büyük beğenimle.

öncelikle çok güzel bir hayat hikayesi okudum köşenizde teşekkür ederim tebessüm oluşturdu yüzümde ..Babam geldi gözlerimin önüne ..tıpkı sizin gibi şakalaşırdı çocuklarla..ondanda bana geçmiş ...çocuklarla sohbet ederim zaman zaman..genelde bu daha çok bayramlarda olur..kapıya gelenlere aaa hoş geldiniz bana şeker vermeye mi geldiniz derim..torbalarını genelde arkalarına alırlar..gülerim bazıları şakamı anlıyor gülüyor bazısı birbirine bakıp gülüyor bazısı kaşlarını çatıyor. sonunda başlarını okşadıklarımda oluyor..özellikle 5-6 yaş gubu ne güzelde yakışıyor giydikleri..kurban bayramındada aa et almayamı geldiniz..ben kurban kesmedim diyorum..hayır abla şeker diyorlar..dünyaları şeker bilmiyorlar ki hayatın getireceklerini..onların yürekleri o kadar temiz ki şeker gibi...çiçek gibi..keşke hiç büyümeseydik diyorum..ama doğanın kanunu büyüyüp yaşlanıyorsun ...çok gördüm çok şey bilirim diyorsun.. gel gör ki ders alacağın çok şeylerle karşılaşıyorsun..yazınızda olduğu gibi..yüreklerin iç yüzü bilinmiyor işte..bilinebilseydi yanlış anlaşılmalar olmazdı..ve o çocuk altında bir latifenin yattığını bilirdi....gurur ve iffetin yaşı olmazmış çok gurur duydum onunla helal kazanç peşinde...Türkiyenin böyle insanlara ihtiyacı var gururlu ve iffetli bir nesil..fakir ama onurlu insan olabilmek ne güzel...

güzellik sunduğunuz sayfanıza saygılarımı bırakıyorum..esen kalınız..

Hayat hep bir imtihan ya değerli abim...
Kİmileri bunun farkına er varıyor kimiler geç, kimileri varmıyor bile kimileri inanmıyor vs vs.
Bu küçük ama değerli, fakir ama gururlu olan çamur içine düşen altın timsali kardeşimizde prensiplerine, doğrularına anlattığınız kadarıyla öyle bir güzel bağlanmışki açıklamasınıda sizin yaşadığınız olay ile pekiştirmiş.
"Hak ettiğim parayı aldım" demiş mesela.
Aslında hakkı en az bir lira..
Ama anlaşma yapılmış akid söz ile yapılmış. Ne mutlu sözünden dönmeyenlere.
Şimdi işin sırrı çözülüyor efendim.
Kendinizi o an kötü hissetmiş olabilirsinizdir, bu sizin imtihanınız bir daha yapmazsınız belkide. Ders alınmış, ihtimaller göz önünde değerlendirilmek adına serilmiştir.
Küçük kardeşimizde sizin vasıtanız ile imtihan edilmiş, hem size bir ders vermiş, hemde kendisi verdiği sözde sebat etmiştir.
Bence her ikiniz içinde en güzeli olmuş.
Kalemin baki olsun, saygılarımla ellerinden öperim değerli abim.

bu nadide yorumlarınıza tek tek cevap veremediğim için beni bağışlayın...hepinizi çok ama çok seviyorum...izmir etkinliğimiz için siz güzel insanlara koşturup duruyorum...benim için her yorum etkilidir her yorum aynı değerdedir...sayfamı ziyaret edenlere. okuyup yorum yazanlara seçki kuruluna canı gönülden teşekkür eder saygılarımı sunarım.

Kaldı mı ki böyleleri? Ben olsam çocuk o paraları avcuma sıkıştırdığında ağlardım abi. Yazıyı okurken bile duygulandıysam.
Kutluyorum Tacettin Abi. Herkes söylemiş zaten. "Seni okumak güzel."

Saygılar selamlar sana.

Tebrikler Tacettin abi. Hakettiği yerde yazınız. Güzel ve anlamlıydı. Saygıyla...

Saygıdeğer Tacettin hocam, anlatımınız çok güzel, yazınızın içeriği de ibret alınası bir öykü
Daim saygımla......

Tacettin Bey merhabalar,

Yazınızı baştan sona büyük bir ilgiyle okudum. Boyacı çocuğa bayıldım. Sizin anlatımınızla hayata güzel bir dokunuş olmuş bu yazınız ve haklı başarınız gelmiş üstüne. Teşekkürler güzel paylaşımınız için. Harikaydı.

Saygılarımla.

Çok duygulu bir yazı okudum .Toplumuzda çok onurlu çocuklarımız var...Okurken boğazım düğünledi..
Hocam elinize sağlık, selam ve sevgilerimle...

ahlâkı güzel olanlar dünya ötesi zenginliğe sahiptir


dünyayı cennet eden dürüst insani özelliklerini yitirmemiş erdemli yüreklerdir

iyi ki varsınız güzel insanlar..:)


yaratılan herşey değerlidir özellikle de üretim yapan emek verenlere - ihtiyaç sahiplerine zorda olanlara incitmeden kırmadan saygı sevgi ile yardımcı olmamız gerektiğini hatırlattığınız ve hayata kattığınız erdemli cümle güzellikler için gönül dolusu teşekkürler iyi ki varsınız değerli Tacettin dost..:)

sevgim saygım selamlarımla..

:(

O yumru geldi benim boğazıma oturdu şimdi.. O saflığı, dürüstlüğü, bu minik yaşına rağmen adam gibi adamlığı hiç bozulmaz inşallah

Hocam o boyacı çocuğun duygularını çok iyi bilirim zira çocukluğumun ekseriyeti kahvehanelerde boyacılık yapmakla geçti. Her gelen kişinin gözlerine umutla bakıp daha sonra hayal kırıklığı yaşamak ne demektir çok iyi bilirim ben. Ama yine de taktir etmemek mümkün mü o boyacı çocuğu. Demek onuruna çok düşkün bir çocukmuş. Ne mutlu, toplumumuzda hala bazı değerler ölmemiş demekki. Saygılarımla güzel bir anektottu.

Memleketimin her köşesinde böylesi onurlu insancıklar vardır mutlaka...İzmirli boyacı kardeşimle gurur duydum, bende dersimi aldım, muhteşemdi ustam:))

Kim ne derse desin biz Türkler böyleyiz aç oluruz açık oluruz ama alaya da haksızlığa da gelemeyiz.
insan fakir olur ama gene de asil ruhundan bir şey kaybetmez.Asalet parada değil ruhtadır.
Ben de ders aldım bu yazıdan. Çok güzel anlatmışınız gene gözlerim yaşararak okudum. Selam ve sevgilerimle.

Değerli komutanım, yıllar önce böyle bir boyacımız vardı bizim de. Azimli ve çalışkandı. Bizler, iş arkadaşlarımızla birlikte ayakkamız boyalı olsa bile boyatırdık. Çünkü kazanmadığı parayı o da almazdı. O boyacımız beni çok duygulandırmıştı ve ona bir şiir yazmıştım. Hayat dersi işte...

Ne okulda öğrenilir ne evde; hayatın ta kendisinde, yaşarken...

BOYACI


İndirdi sırtından boya sandığını
Duvarın dibine oturdu çocuk
Bir umut parladı kara gözlerinde
Elleri de karaydı gözleri gibi…


Yanından gelip geçenleri
Kol açan ederken bakışları
Bir adama seslendi utanarak
Boyayalım mı ağabey?


Çocuğun yüz ifadesi
Alı koydu adamı yolundan
Az önce boyatmasına rağmen
Kırmadı çocuğun bu isteğini


Önce sağ ayağını koydu sandığın üzerine
Sol yanının ağrıdığını hissetti aniden
Aldırış etmeden kalbinin acısına
Çocuğun gözlerindeki ışığa odaklandı



Hünerli elleriyle ustaca kullanıyordu fırçayı
Parlattığı ayakkabılara gururla baktı çocuk
Adam uzandı alnındaki terinden öptü önce
Sonra bütün sevgisini verdi parası ile birlikte


Her gün aynı sahneyi tekrarladılar
Boyalı ha(ya)lleriyle umut birikti
Bir yandan okulun yolunu tutarken
Işıkla gülümsüyordu yaşama

Var gücüyle okudu çocuk
Geçmişini sırtında taşıyarak
Koca adam oldu...



/ Emine / Manisa / 11/03/2010


Tebrikler komutanım. Her zaman dediğim gibi; her yazın ayrı ders verir.

saygı ve selamlar.

"İşte Hayat okulu."

ve biz içindeki öğrenciler.

Yavaş yavaş okuyup, sınıf geçmeye çalışıyoruz. Bunun ne yaşı var, ne de başı.
Şimdi bu anıyı Komutan bize anlatmayabilirdi. Fakat; ben ettim, siz etmeyin diye bir söz vardır ya.



SAYGIMLA Komutan.

Bu Milletin insanına ne yapsalarda Yozlaştıramazlar.Hakkından başkasını almaz.Onlar almazda böyüklerin yardımıyla bu Ülkeyi soyanlar, işçi memur hakkı yiyenler,hayali ihracattan köşeye dönenler acaba huzurlumudurlar...Ama bu Ülkenin çocukları hak etmedikleri paraya bile tenezzül etmiyor.Demek ki hala Ümit var.Hala namuslu dürüst çalışkan insanlar var.
Hocam Yüreğine sağlık.
Tebrik ederim.

Ustaca yazılmış ve gerçekten ibret alınacak bir yazı, Sizi okurken yüreğimin bir yerinde bir sızı oluştu. Bu ne güzel bir anlayış, bu ne yüce bir ahlak ve öğreti dedim. Ve sizin yaşamış olduğunuz pişmanlığı ve üzüntüyü ben de hissettim. Sonra o ihtiyarı düşündüm. fazla emek vermeden ve birilerinin hayretmesine aracı olmasına rağmen hakkının üstünde gelene hayır dememiş.. oysa o yolunu çoktan yarılamış ihtiyacının çogunu gidrmiştir de değil mi?. Bu iki karşılaştırma ve gelinen sonuç; çocukken ne güzide ve ne yüce bir gönül tokluğuyla yola çıkartılıyoruz ve vardığımız yer aç gözlülük ve menfaat oluveriyor. Biz bu iki çizgi arasında bir yerde hataya gark oluyoruz ve büyüdüğümüzde, yaşlandığımızda bütün saflığımızı ve duruluğumuzu yitirmiş olarak oracıkta oluyoruz... Saygılar ımla Tacettin Bey, ellerinize, yüreğinize sağlık diliyorum.

Hayatta hep kapkaççılar,soyuncular,vurguncular olacak değil ya, demek ki böyle güzel hakkından
başkasında gözü olmayan tertemiz insanlar da var şükürler olsun. Kimbilir onların sayesinde
soluk alıp veriyoruz.. Demek ki dünya o kadar da umutsuz vaka değilmiş!

Tebrikler,duygulanarak okudum,

selâm ve saygılar..

İZMİR DE

Saat kulesinin altında
Bir kız saatine bakar,
Deniz Çoşkunluğunda
Gemi de naz eder limanda.

Bir kaç güvercin iner
Saygıyla selamlar anıtı
Önündeki yemleri
Saygısıyla yerler,

Kalabalık gider
Kalabalık gelir.
Klakson sesleri araçların
Sireni çalar geminin.

Genc kız çantasını kurcalar,
Hüzünlenmiştir, etrafından.
Birkaç damla bırakır mendiline
Saatin rakamları avutmaz.

Bir kaç oğlan bakar geçer,
İhtiyar kadın gencliğini hatırlar.
Yaşıtları kıza alayla
,Güvercinler avucuna bakar.

Saat kulesinin altında.
Bir kız saatini ayarlar
İleride yeşil ışık yanar,
Köprüden gecer insanlar.


İzmir deyince saat kulesi,kemeraltı ,Alıp götürüyor eski günleri.Tebrik ederim saygılarımla.
•

Biz büyüdük kirlendi diye bir şarkı vardı eskiden dinlerdik.Çocuk yüreğinin saflığı ve güzelliği bambaşka.Hakkından fazlasını istemeyen bir çocuğun hayata ve insanlara karşı dik duruşunu ortaya koyarken yaşlı adamın davranışı şarkı sözünü özetliyor.Akıcı,içten,doğal bir dil kullanmışsınız.Gözlem gücünüz de yüksek.

Değerli abim.

Hayatın kendisi başlı başına bir okuldur. İnsan o okulda her gün, yaşı kaç olursa olsun bir şeyler öğreniyor...Çoğunlukla daha yaşlı ve tecrübeli olanlardan ama bazen de böyle minicik bir çocuktan o kadar çok şey öğreniyoruz ki.

Bir arkadaşa da dediğim gibi '' Tacetin abi az yazar ama yazınca tam yazar'' Bu da öyle olmuş. Kutlarım.

Selam ve sevgilerimle.

O boyacı çocuklar hayatı öğretiyorlar bize aslında. Bedavadan para bulmaya çalışan dilencilere örnek bence. Anlayana tabiii . Yine güzeldi abicim. Tebrik ediyorum. Sevgi ve saygılarımla...

Ne güzel çocuklarımız var az bir şakalaşayım dediğiniz sevimli ama onurlu o yavrucak aslında geleceğe güven içinde bize bir ders veriyor..gözü gönlü tok hakkının dışına aç olsa da el uzatmayan onurlu...Ne güzel bir çocuk ne güzel bir yazar...yüreğinize sağlık saygımla

küçük bir olay insana büyük bir ders veriyor emeğine sağlık komutanım ilgiyle okudum selamlarımla

Yaşamış bir olayın tertemiz ve sade, olduğu gibi anlatımı çok güzel. Bazen hiç tahmin bile edemeyeceğiniz kişi ve olaylar, ' Arkadan ensenize vurulan ani, sert bir tokatla sendeleyip, yere düşerken, kim bu bana vuran diye şaşkın,şaşkın bakarken geçirdiğiniz korku ve sinir dolu travma ' gibi yaptığı etki, insanın ömrü boyunca unutamayacağı bir ders niteliğindedir.
Teşekkürler Taco. Selamlarımla .

evet güzeldi hemde güzel ötesi güzel di düşündüm çocuğu nasıl bir evlatmışhakkından fazlasını istemeyen oysa bu zamanda böylesini bulmak çok zor
içim eridi okurken inanın rabbim o çocuğa yardım etsin dualarım bu gönlünün muradını versin
saygılarımlasınız herdaiam sizi görmek güzeldi kardeşimmmmmm

Öncelikle hoşgeldiniz, geçmiş olsun komutanım, dilerim bir problem yoktur, sağlığınız yerindedir.

Burada iki insan gördüm (yem satan amcayı es geçtim kâğıt para istediği için ama günahını almayayım, o da ekmek parası için çabalıyor, belki o da iyi biridir:))
gördüğüm iki insan da gerçekten insan, özlediğimiz insan, biri komutanımız, biri de boyacı çocuk.
Sizden zaten emindim, komutanım bu çocuğa hakkından fazlasını verir dedim daha pazarlık aşamasını okurken ama çocukta en az sizin kadar koca yürekli çıktı, helâl olsun.
Yine çok güzel bir anlatımdı, zevkle ve ibretle okudum.
Selam ve saygımla.

Kemer altı deyince bir koşu Trabzon'a gittim. Orada da kemeraltı isminde tarihi bir çarşı var. Boyacı çocuğu okuyunca fakirin sırtından prim yapan slogancılar vuku buldu beynimde. Oysa dik duruşun en çok yakıştığı kesimdir fakir İnsan. Hastanedeyiz küçük bir çocuk annesinden bir şeyler istiyor, belli ki kadının parası yok oğlum eve gidince alalım dediği gibi, çocuk tamam anneciğim diyerek sustu. İçime dert oldu. Gittim kantinden bir şeyler alıp çocuğa getirdiğimde, Anne; bak Allah bana ne gönderdi dediğinde yüreğim doldu. Biliyordu rızkı verenin Allah olduğunu sebepse beni kılmıştı. Beni en çok mutlu eden kısımda; havalara girme mesajıydı.

Abim hatırlıyor musun sizii ilk tanıdığımda temeli attım duvarları örüyorum demiştim. Bina gökdelene doğru yol aldı haberiniz olsun. Temel kuvvetli sıkıntı yok inşallah. Sağlıcakla kalın. Çokca selam ve sevgiler.

onurun yaşla fakirlikle zenginlikle llgisi yoktur o çocukta onurlu bir çocuk o tür insanlar hakettiğin den fazlasını almaz çok güzel anlamlı bir hikaye okudum komutanım
ayrıca kıskandım siz denizde motorda martılar falan biz Ankarada ohhh ne güzel
tebrikler
selam ve saygılar

Ne yazdın ki,beğenilmesin?
Kutlarım kaleminizi değerli arkadaşım.
Sağlıcakla kalınız...

Bazen küçücük bir yürek bile yapmış olduğunuz şakanın farkına varmadığı için, karşısındakine ders verebiliyor, çok güzel bir anlatım, keyifle okudum kalem ehli, yürek mahir olunca eserde doyumsuz oluyor, kutlarım güzel insan selam ve saygılar...


UUMUT ve DOSTCA

Çok beğendim
İnşallah değişmez karekter yapısı. Bu çocuklar, hayat adamı olma yolunda başarılı bir ömür sürsünler dilerim. Ve elbette bu incelikleri yazan kalemin gücüde var olsun.
Çok saygılar

ne dersek dıyelım n edersek edelım hayata "İzmir'im" taşı toprağı helal

çok anlamlı ve güzel bir paylaşımdı tacettin ağabeyim ben günün seçkilerinden diyorum tüm kalbimle sevgi ve saygılarımla