SEVGİNİN SERÜVENİ

• 15 Nisan 2012 Pazar 16:17:13

SEVGİNİN SERÜVENİ
Sevgi aslında var oluşumuzdan itibaren vardı. Bir kardeş sevgisin de ya da bir anne sevgisinde. Doğduğumuz andan itibaren var olan bu sevgi yıllar sonra başka boyutlarda karşımıza çıktı. Kimiz de karşı cinse duyulan ve adına aşk denilen sevgi, kimimiz de daha manevi olan ilahi sevgi. Sevgi o kadar çok boyut kazandı ki hayatımızda gözlerimizi hangi yöne çevirirsek onu görür olduk hisseder olduk. Sokakta yürürken bir köpeğin başını okşayarak karşımıza çıktı ya da küçük bir çocuğun gözlerinde gördüğümüz ışık olarak karşımıza çıktı. Bizim görüşlerimiz ışığında belirdi sevgi içimizde beslediğimiz duyguların bir bütünü olarak yayıldı dünyaya. Kimimizde kötülük oldu savaştı insanlarla kimimizde iyilik oldu barıştı dünyayla. Hatta o kadar ileriye gitti ki sevgi, bazı varlıklara anlam yüklememize sebep oldu isimlendirdi. Mesela biz bunun en güzel örneğine anne dedik hayatımızda.
Sevgi aslında bir koruma içgüdüsüydü bütün tehlikeler karşı bu duyguyu hak edeni yani sevileni koruma içgüdüsüydü. Sevgi bazen gözümüzden akan iki damla yaşla kendini gösterdi vedalaşmalarda ya da bir seccade de bir namaz sırasında yaratanın huzurunda gösterdi kendini. Her nasıl olursa olsun sevgi vardı insanoğlunda. Saklandığı yerde kalpti. Kimilerimizin kalbinde o kadar derine saklanmıştı ki bulmakta güçlük çektik kimilerimizde de o kadar yüzeydeydi ki yansıması yüzüne vurmuştu. Kalbinin derinliklerinde olan sevgiyi aramaktan vazgeçip pes eden insanlar da oldu dünyada. Onlar dünyaya kötülük yaydılar ve adları iyi anılmadı ama o kötü adamları seven insanlarda vardı. İşte gerçek sevgi insanı insan oluşundan dolayı sevmekti . Yunus Emre’nin dediği gibi “yaratılanı sev yaratandan ötürü” sözü her şeyi açıklamaya yetiyordu. Sevgi sınır bilmezdi sevilen dünyanın öbür ucunda olsa bile var olmaya devam ederdi.
Bunların hepsi eskidendi şimdiler de sevgi bütün insanlığın kalbinin en derin yerine saklanmış bulamaya çalışan insanlarda vazgeçip dönüyorlar. Artık sevgi ihanet olmuş ayrılık olmuş şirk koşmak olmuş… Sevgi bir acizlik hali olarak görülmüş ve insanın en zayıf halkası olarak adlandırılmıştır. Sevgi anlamını kaybetmiş yaşamaz olmuştu insanoğlunun hayatında…
MURAT SEKİ
DPÜ TÜRKÇE ÖĞRETMENLİĞİ