VAZGEÇİLMEZLER

• 12 Nisan 2012 Perşembe 11:26:18

VAZGEÇİLMEZLER

Hayatımız da bize yön veren insanlar vardır. Gerek varlıklarıyla gerekse düşünceleriyle bizimle olan bize anlam katan insanlar. Günün birinde yalnız kalma olasılığına rağmen koşulsuz bağlandığımız insanlar.
Bu insanlar kimilerinin sözcük dağarcığında; anne baba şeklindeyken kimilerininkinde; evlat ,eş ,dost ve kardeş şeklindedir. Hepsi candır. Onlar için candan vazgeçilir. Hepsi nurdur, nuru kaybetmemek için dua edilir. Tek bir düşünce hakimdir onlarla birlikteyken veya yalnız iken ya bir gün kaybolursa yani bir gün ölürsem yada ölürse ne olur diye. Hakim düşünce budur kimse bunu dile getiremez. Belki içten içe ayrılık provası yapa bilir ama dayanamaz. Aklına geldiği zaman tek yapabildiği bir mendille gözlerindeki iki damla yaşı silmekten başka yapabileceği hiçbir şey yoktur. Ve sonra acı senaryo doğanın beklide en sevmediğim yönü gerçekleşir işte bundan sonraki dönemde insanın beyninde güzel anılar canlanır eskiler yad edilir. Ne acayip sağken ölüm,ölünce güzel anılar devreye girer işte bu iki zıt düşüncenin ortak noktası yanaklardan süzülen iki damla yaştır. Mezar başında akla gelen güzel hatıralar toprağın okşanması ve çiçeklerin bırakılmasından sonra hüzünlü bir bakıştan sonra son bulur. Ayaklarınız tökezleye tökezle arkanıza baka baka çıkarsınız mezarlıktan ve hayatın vazgeçemediklerimiz olmadan ne kadar anlamsız olduğunu bir kez daha anlarsınız. Bir gecede insan nasıl büyür? Bir gecede insan vazgeçemediklerimizin ölümüyle büyür.
Bilim insanları insanın yas döneminin üç ay olduğunu söylüyorlar. Yalanın ta kendisidir bu durum. Bir ömür tutulur böyle insanların yası taki aynı mezarlıkta yan yana yatana kadar. Her şey açık ve nettir ; ölüm tektir,hayat tek…
MURAT SEKİ
DPÜ TÜRKÇE ÖĞRETMENLİĞİ