- 2107 Okunma
- 6 Yorum
- 0 Beğeni
SOMUN EKMEĞİ
O sabah haftalar öncesinden günlerini saydığımız bayram sabahıydı. O sabah çok mutluyduk. Sabahın ilk ışıklarıyla uyanmış, en güzel giyeceklerimizi giyinmiştik. Bayram namazı kılmak için daha çok küçüktük ama dedelerimiz hep teşvik ederdi bizi bayram namazı kılmaya. Köyün tüm çocukları caminin kapısını cıvıl cıvıl doldurmuştu. O kadar erken gelmemize karşın caminin içi tıkış tıkış dolmuş, çok kimse de dışarıda kalmıştı. Hoca namaz öncesi vaazında Abdülkadir Geylani’nin çocukluğunda ne derece doğru bir çocuk olduğunu anlatıyordu. Çocukların büyük çoğunluğunun benim gibi bir an önce namazın kılınıp bayramlaşma faslına geçilmesini arzu ettiklerini de iyi biliyordum.
Hayallere dalmadan asla edemiyorum. O zamanlar da öyleydim. Ailedeki yaşamı düşünürdüm. Ataerkil bir aile yapısı vardı bizim ailenin. Annem, babam ve kardeşlerim dışında dedem ve babaannem de bizimle dururdu. Evde yetişkin erkekler birinci sınıf kişilerdi. Kadınlar ve çocuklar da ikinci sınıf. Geleneklerinden öyle görmüşler, öyle gidiyordu. Evlerde mısır ekmeği pişirilir, yemeklerde kadınlar ve çocuklar bu mısır ekmeğinden yerdi. Yetişkin erkekler ise bakkaldan alınan somunlardan yerdi. Onlar çarşıdan gelirken elleri boş gelirler, eve birşey alınacaksa biz çocuklar veya kadınlar alır ve taşırdı. Erkeklerin ellerinde file taşıması abes kaçardı millete karşı. Kadınlar sırtlarında şelek (bir çeşit küfe) taşırlar. Bunlarla çarşı ve pazara da giderlerdi.
Bakkaldan ailenin birinci sınıf kişileri için aldığımız somun ekmeklerini file içinde taşırken kenarlarını didiklemeden edemezdik. Çok tatlı gelirdi bize. Tıpkı sofrada kalan somun kırıntıları gibi. Onları kardeşler kapış kapış ederdik yemek sonrasında.
Tüm bu düşünceler içinde vaazda neler söylendiğini dinleyememiştim. Namazdan önce yılda iki defa kılınan bu namazın kılınış şeklinin unutulmuş olabileceği göz önüne alınarak Hoca tarafından güzelce tarif edildi ve namaza böyle başlandı.
Namaz bittiği zaman çocuklar cıvıl cıvıl koşuşarak caminin çıkış yolunda yerlerini aldılar. El öpüyorduk. Daha önceki bayramlardaki deneyimlerimizden de bildiğimiz üzere özellikle para verebilecek kişilerin ellerini öpüyorduk. Bunlar sayılı kişilerdi ama verdikleri harçlıklar bayramları iple çekmemize değiyordu.
El öpme faslı bittikten sonra paralar sayıldı. Benim 60 kuruşum birikmişti. Ağabeyim ve küçük kardeşim biriktirdikleri parayla sinemaya gitmeye karar verdiler. Bir bakıma beni de dışlamışlardı. Bunun üzerine bu para ile ne alacağımı düşündüm bir süre ve sonra kararımı verdim. Bakkala girerek bir tane somun ekmeği aldım. O da 60 kuruştu. Ağabeyim ve küçük kardeşim koltuğumdaki somunu görünce gülerek sinemaya gitmek üzere yola koyuldular. Ben de evin yolunu tuttum.
Evde Annem ve Babaanem’in ellerini öptükten sonra bana bir tas dolusu sıcak süt verdiler. İçine yanımda getirdiğim somun ekmeğini doğradım ve en küçük kardeşimle birlikte büyük bir zevkle yedik.
O gün en mutlu günlerimden birini yaşamıştım.
Bugün küçük kardeşim bu olayı anımsadıkça gülerek anlatır. Ancak şunu da belirtmek gerekir ki; artık köylerdeki eski gelenekler de terk ediliyor. Kadınlar ve çocuklar artık ikinci sınıf gözüyle görülmüyor. Köy evlerinde artık mısır ekmeği pişirme geleneği de giderek bırakılıyor ve ekmekler fırınlardan veya bakkallardan alınıyor.
Tüm sevgi dolu dostlarımın Ramazan bayramını kutluyorum.
Kadir Tozlu
03/12/2002
YORUMLAR
Şimdi mısır ekmeğini bulmak bayram sevinci yaşatıyor.Benim anneciğimde yapardı kuzine sobada, o ne biçim bir taddı..
Çocukluk işte ve ne demiş atalarımız *Kırk gün bal yesen bıkarsın..*
Güzel di, doğaldı herşey.
Meyveyi dalında yerdik. Kilo ile ilk defa aldığımda çok utanmıştım.Sanki herkez bana bakıyor ve
-Aaaa Ömer beyle, Münire hanımın kızına bakın, ne ayıp kilo ile alıyor dediklerini zannetmiştim.
Alışmadım mı, alıştım elbet !!!
Gittim çocukluğuma, Karadeniz' ime (Doğu Karadeniz)
Çok beğendim, kutlarım.Saygımla.
superbaba
Evet, ben de isterim o günlere dönmeyi. Hep gözümde tüter.
Değerli yorumunuz için teşekkürler nazlı Hanım.
Nazlıgelin
efendim yazınızı okurken bir an çocukluğuma gittim o somun ekmeğini taşırken didiklemeniz bana tebessüm ettirdi bizde çabukbitmesin diye minik minik ısırırdık çok güzel anı yazısydı kutlarım sizi saygılarımla selamlar
superbaba
Yorum için teşekkürler.
bekir odaci
superbaba
Hep özlerim o sade yaşamımızı.
Değerli yorumunuz için teşekkürler.
Çok güzel, buram buram hâtıra kokan bir yazıydı. Farklı hâtıralarla dolu nice bayramları getirdiniz, çocukluğumdan.
Tebrik ve teşekkürlerimi iletiyorum.
Selâm ile...
superbaba
Onur verdiniz.
Değerli yorumunuz için teşekkürler.
bana da çocukluğumu hatırlattı eskiden annemde ekmek yapardı mağınga da siz kuzine diyorsunuz tepsi ekmeği biz ise fırından somun ekmeği almak istedik halbuki annemin ekmeği daha güzel ve lezzetliydi ama fırın ekmeği gibi beyaz değildi daha esmer olurdu.Annemin ekmeğini beğenmezdik çocukluk şimdi ise gidince anneme ekmek yaptrıyorum sıcacık dumanı üzerinde sonrada üzerine zeytin yağ gezdirip tuz serpip yiyorum ben Erdek'imi özledim ben annemin ekmeğini özledim. Bizde de babam bahçeye tarlaya gidiyor evde yok diye en çok ona yemek verirlirdi o bahçede acıkırsa nerde yitecek biz evdeyiz nezaman acıksak yeriz diye
güzel sıcacık bir yazıydı gülümseyerek okudum tebrikler
selam ve saygılar
Saynur Baysal Öztürk
Gidince annenizin yanına, bir dilim ekmek de benim için yerseniz, sevinirim. Selâm ile.
superbaba
İnsan neyi bulamazsa onu özlüyor.
Değerli yorumunuz için teşekkürler.
superbaba
Değerli yorum için teşekkürler...