Ne kadar yerinsem ve o nispette umut beslesem!

• 10 Nisan 2012 Salı 11:28:54

Bilmem ki
nasıl kal eylesem
Kalbime düşen hissiyatı
hiç çekinmeden hasretsem

Sinemde
suskun kalmış
sayfaları bir bir aşikar
eylesem ve ibretiyle serinlesem

Saiklerine
eriştikçe gam ve
kederinden arileşsem, hüznü
bir nebze olsun taleplisine devretsem

Ne sakinin
insicamı virandır
Ne mecnunun sevdası
elem zerkeden figandır

Vuslat
ne müthiş bir firkattir,
ruhun ve kalbin ikliminde ki murattır

Nefsim
ne kadar haz etmesede
talim ettirdikçe tabi olacak
ikram-ı tabiattır, zira yaratılmıştır

Köy aklıma
geldikçe imrenirdim
Şehir hayatına nispet yapan
mütebessim bir eda görürdüm

Bakirliğin
özgürce salındığı
sahra olarak telakki
etmeyi her vakit önemserdim

Ve fakat
şahit olunca elan
derinden ürperdim,umut ile
zahiri bir ölçüde nazar etmeye çekindim

Sualim
ne olmuştu bu insanlara
Taklit üzre hakikati reddeden
zanlara,örf adına zehaplara

Asabiyet
her tarafı kuşatmış, kazanmak
için kandırmak maslahat sayılmış

Cami hocası
sanki usanmış, çaresiz
kalmayı marifet yapmış ve
mazaret için yarışmaya başlamış

Hal bilgisi
harap olup, unutulmuş
Sekülerlik adına rekabet revaşlaşmış,
İzan nederler kaygısını kuşanmış

Ne sütün
ve ne de yoğurdun
hası kalmış, nefesler tüccar
olmak için bir sınır tanımamış

Geçim
derdi diye bir avuntu
nefesleri esir almış,teknelojide,
her odada baş köşede yerini almış

Açıkcası
hayli tedirginlik yaşadım
Zafiyet adına ne kadar yol
katedmişler tasasının burukluğu tattım

Hayıflanmak
ne çareydi ve fakat
kelam etmek vakti değildi,
içten çöküşü ziyadesiyle anladım

Tabii oldukları
klavuzu hiç tanıyamadım, ameli ve
itikadilik adına bir kayıtsızlıkla karşılaştım

Ne yapmalıydım,
nasıl yol almalıydım
Sevgi adına sanki kurak bir
iklimle karşılaşmıştım, o an inanmadım

Yanıldığıma verdim,
nefsi marazlığım olarak gördüm,
tefekkür etmek niyeti bilmeliydim

Sabır
ve metanette dirilmek
için nasip olan zamana kanaat
edip ve azimle bedelleşmeliydim

Mustafa CİLASUN