KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 581 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Martıların Yalnızlığı ©
İnsanlar bazen hiç kaybetmediklerini düşündükleri şeyleri buluyorlar
Yukarılardan biryerlerden bakıyordu hep bir çift göz, bazen birkaç çift, bazen se bir sürü...
Umulmadık bir renge büründü yukarısı. Tıpkı dedemin bahsettiği gökyüzü zamanlarındaki gibi.
Ardından denizlerin neden maviyle anımsatıldığını anladım.
Bir de hiç tanımadığım arkadaşlarım bana ağaçtan erik atıyorlardı.
Hava birden ısındı, terlemiştim...
Ve çok kötü bir şey oldu...
Kapalı olmadığını düşündüğüm gözlerimi açtım...
Ve ağladım...
Oysaki gördüğüm bir kâbus değildi !
Peki ya niçin ağlıyordu gözler ?
Martıların Yalnızlığı © Yazısına Yorum Yap
"Martıların Yalnızlığı ©" başlıklı yazı ile ilgili düşüncelerinizi ve eleştirilerinizi diğer okuyucular ile paylaşın.
YORUMLAR
25 Ocak 2008 Cuma 09:40:42
Peki ya niçin ağlıyordu gözler ?
güzeldi daim olsun
Evolve2000
@evolve2000
öncelikle yorum için teşekkür edeirm.
gözler ağlıyordu çünkü gördükleri kâbus olmamakla birlikte, gerçek de değillerdi... oysa ne kadar istiyordu gerçek olmasını bu düşün..
gözler ağlıyordu çünkü gördükleri kâbus olmamakla birlikte, gerçek de değillerdi... oysa ne kadar istiyordu gerçek olmasını bu düşün..
