B e y a z C e h e n n e m

• 1 Nisan 2012 Pazar 08:16:49

Akşam beş sularıydı,
Ne oldu bilmiyorum,
Ne olduğunu bilmek isteyip istemediğimi de bilmiyordum!
Saatin tıkır tıkır işlediğinin farkındaydım..
Tik-tak tik-tak tik-tak ..
Beynime kazınmıştı adeta.
-Telefon çalıyordu,arayan hiçliğimin öteki sesiydi.
Konuşup konuşmamak istediğimi düşünecek kadar vaktim yoktu,
Bir anlık sessizlikle alo diyordum,korkmuştum kekeliyordum.
-Ef-efendim..
-Sen yalnızsın biliyorsun değil mi ?
-Ev-evet..
-Bazen senden nefret ediyorum;özelliklede hep aptallaşıp bana evet dediğinde !
-Ne istediğini söyle ev defol hayatımdan !
-İstediğim sensin ve ruhunun derinliklerindeki ben ..
-Saçmalıyorsun kapat telefonu..

Telefondaki sesin kulaklarımdaki çınlaması devam ederken korkuyordum hala.
Bir korna sesi tüm korkumun çığlığa dönüşmesiyle artıyordu.
Nöbetlerim her an tutabilirdi.
Cebimde de son sigara param vardı beyaz tütünün diğer çeşidi.
Ben yalnızdım,yalnız,yalnızdım..
Ölsem aylar sonra kokuşmuş cesedimin kalıntılarını bulurlardı !
Çaresizliğimi,acizliğimi sarmış olduğum beyaz bir cehennemin zebanisiydi bedenim.
Saati geçiyordu.
Evet saati gelmiş ve geçiyordu..
Nerede kalmıştı bu herif !
Keş olduğumu,her gün aynı saatte almam gerektiğini bilmiyor mu ?
Hayır,hayır biraz daha dayanmalıyım..
Kararıyordu her yer beyaz iken dünyam karanlık pekte iyi gelmiyordu bana.
-Lanet olası herif aramalıyım onu !
-Paran hazır neredesin krize giriyorum..
-Bugün mal geç gelecek..
-Nasıl yani ? Paran hazır işte pislik herif bekliyorum ..
-Canı cehenneme bütün ölümlerin,
Canı cehenneme bu illeti bana verenlerin..
Soğuk üşüyordum,bir yandan da terliyordum.
Dizlerimin titremesi ayağa kalkmamı engelliyordu.
Başım dönüyor ve kustuğum her yer batıyordu.

-Annem annemdi bu nereden geldin sen anne ?
-Sen iyi bir çocuksun oğlum sen okuyup doktor olacaktın,
-Beni iyileştirip iyi edecektin.
-Sen kardeşlerine bakıp abilik edecektin.
-Serseri olmayıp elin ekmek tutacaktı..
-Anne anne dur gitme neredesin tut ellerimden üşüyorum anne.
-Ben anne ben sana iyi evlat olamadım anne bırakam beni.
-Oğlun bir keş anne çocukalrının abisi bağımlı !
-Anne anne anneeeee nerdesin beni bırakma n’olur..
Son perdesiydi bu da gözümün önünden film şeridi gibi geçen hayatımın.
Ruhum terk ederken beni;
Beyaz cehennemin soğuk duşusunu aldırıyordu hayat bana.
Yerde yatan leşimin başında duranların,
Akıllarında ki soru işaretleri kalıyordu geriye.
Ben en çok maviyi sevdim gökyüzü mavisini,
Bataklıktaki o beyaz kefeni değil..
Daha çok gençti diyecekler,hayatının baharında diyecekler belkide
Kimiside ne bok işi vardı uyuşturucu ile su testisi su yolunda kırıldı diyecek.
Bedenimin üzerini sinekler süslerken,sonrası kara topraktı.
Gazetelerin başlıklarında bir gencin acı sonu diye yazacaklar.

Ama kimse kimse elimi tutmak istediğini savunmayacak..

İş işten geçip beni sana kavuşturana kadar beyaz ölüm
Kimse hatırlamayacak bile oğlunu anne..
Ölüm bir sondu beni sana kavuşturacak olan sondu anne...
Sana geliyorum anne sana.

ELif YıLmaz