İNSANA DEĞER VEREN KALMAMIŞ..

• 30 Mart 2012 Cuma 16:25:03

İnsanları cenabı ALLAH(cc) ım yaratmadımı? ki, insanların birbirine olan düşmanlığı ne?
Neyi paylaşamıyorlar?
Yada kime üstünlük sağlamaya çalışıyorlar?
Kimi kıskanıp çekemiyorlar?
Fırsatçılık yapıp,kimin malına mülküne sahip olmak istiyorlar?
Neden düzeni bozuyorlar?
Guruplaşıp,gıybet ve fesatlık yapıp,oltalarını denize atıp bulandırıyorlar güzelim berrak
denizi.Palyaçoluğa ne gerek var.
Kendin ol,kendini bul ve düşün biraz;Bizleri Cenabı ALLAH(cc) yaratmadımı?
Hepimiz onun kulu değilmiyiz?
Yerin ve göğün tek sahibi o değilmi?
Bu insanlar,neyi kimden almanın mücadelesini veriyorlar?
Her şeyin tek sahibi var, oda yüce ALLAH..
Bazen canlı örneğini yaşıyorum ya;Bu kadarda olmaz..
Ruhları çirkinleşmiş,insanlıktan nasibini almamış,ekmeğini paylaşmasını bilimeyen,insanları
küçük görüp,onlara soytarılık yaptırıp,ama öyle ama böyle gülmelerinden kendilerine
beş dakikalık zevk,moral depolayarak keyif yapmak. Ama bilmiyorlar;
Uçan kuşun kanadını kırmadığımızı ve onu uzaktan izleyip ALLAH ım sabır ver dediği-
mizi.Üstelik bazıları beş vakit namaz kılarlar ama yüreklerini,gönüllerini,düşünme yete-
neklerini çoktan kaybetmişlerdir. Ki;bazıları kime kendilerini inandırmanın,kime neyi -
ispatlamanın peşindedirler acaba.
Paranın vermiş olduğu rahatlıkla bir ,iki tana çevresindeki garibana,kaşıkla verip,kep-
çeyle vermiş gibi insanlara neyi anlatırlar acaba.
Kime nankör demişler unutmuşlar herhalde.
Sağ elinle iyilik yaparken,sol elin görmemesi gerektiğini de unutmuşlar..
Belkide taklacı güvercinler onlara geçer not verir ama benden ona,onlara en iyi ve en-
büyük tepki SUSMAKTIR..
Sukunetle bakar ve izlerim onları.
Gözlerim, onlara söylemek istediklerimi ifade eder ve oda onlara yeter bence..

Aslında çok yoruldum ve artık insanları anlamak istemiyorum.
Anlamak istedikçe ,yardım etmek istedikçe, faydalı olayım felsefesinde mücadele eder-
ken;aslında hep düşman kazanmışım..
Zayıfı ,cahili;ineği sağar gibi sağmaya çalışıyorlar ama farkında olmadığımı sanmasınlar.
Ben ve benim gibiler;farkındayız her işin ama onlar bunun farkında değiller..
Onlar sadece gülüyorlar ve keriz diyorlar.
Bilmiyorlar ki;İnsanlık için,insan gibi ,adam gibi olsunlar diye uğraşıyoruz..
Esas ben gülüyorum...Ama onlar halen;gözlerindeki çirkin perdeyi kaldıramıyorlar ne -
yazık ki..
Şu an ;saat gecenin üç buçuğu ve herkes yatıyor..
Ben ise düşünceler içinde,bize göre gerçek,onlara göre dalga ve alay olan gerçekleri-
yansıyan filorasan ışığının altında yazmaya çalışıyorum..
Şu an ;Vicdan azabı çekip,rüyalarında korkanmı istersiniz,ağlayanınımı,dişlerini sıka -
nınımı istersiniz.
Öyle bir azap varki vicdanlarında;Ne tarifi mümkün,nede teraziye konup tartılabilir...
Böyle yaşıyorlar..
Belkide sadece yalan dünyalarında mutlular.Yada sadece mutlu gözükmeye çalışıyorlar..
Ama gerçek olan tek bir şey var;
Onların dünyaları sahte ama onlar böyle mutlular..
Ben böyle mutluluk istemiyorum..
Ben böyle mutluluk istemiyorum..
ALLAH ıma şükürler olsun ki;bana bunları gösterip,yaşattığı için..
VE; bunlardan ders alabilmemi sağladığı için...

AŞK,SEVGİ,DOSTLUK,İNSAN;ne kadar basit kelimeler gözüküyor.
Fakat aslında bunlar o kadar ağır kelimelerdirki;SİLMESİ ÇOK ZOR...

UFUK KARA