HAYATTAKİ STATÜMÜZ

• 30 Mart 2012 Cuma 01:14:37

İnsanlar varoluşundan bu yana belli bir statüye sahiptir.Birer rolleri vardır bu hayatta ve buna statü denir.İnsan ilk önce doğuşuyla bir statü edinir dünyada kendine bu da cinsiyetidir.Sonra ise çocukluğu,kardeşliği ve öğrenciliği eklenir buna.Sevgili,eş,baba veya anne olunur.En önemlisi ise mesleğidir.Mesleğindeki başarısı ve ahlakı insanın saygınlığının artmasına veya düşmesine sebep olur.Saygınlığımızın önemi statümüzdür.Toplum içinde benliğimizle kapladığımız alanda,her insan iyi,başarılı,sevilen,saygı duyulan biri olmak ister.Bu sadece istemekle olacak bişey değil davranışlarımıza yansıtmamız gereken ahlak kurallarını yerine getirebilmemizin gerekli olmasıdır.Mesela iyi bir anne-baba,düşünceli bir evlat,koruyucu bir kardeş olabilmek.Mesleğin her neyse onu en iyi şekilde sürdürebilmek çok önemlidir.İnsanlar kendince her hangi bir mesleği kutsal sayar.Halbuki bütün meslekler kutsaldır.Çünkü hangi meslek olursa olsun;bir toplumun gereksinim duyduğu eksiklikleri yerine getirme amacıyla insanların bir emek vererek çalıştığı işleri onlar için kutsaldır.Artık bireyin adının önünde mesleki bir kimliği vardır,bu kimlik her türlü iş’te çalışan insan için geçerlidir.Eğitimli,eğitimsiz ayırt edilmeksizin bütün mesleklerin toplum için önemi ve yararı çok büyüktür.Doktorlar-hemşireler olmasa sağlık durumumuzu nasıl koruyabilirdik?Ve temizlik görevlilerimiz olmasa sokaklarımızın hijyen sorununu nasıl çözerdik?Bu iki karşılaştırmayı yapınca eminim ki meslekler hakkında eleştiri yapmaya başlayacaksınız?Peki bu eleştiriyi kendimizede yapabilir miyiz?Temizlenen sokakları bizler ne kadar zaman temiz tutabiliyoruz?Nasıl olsa sokak diyerek daha kolay kirletmiyor muyuz?Peki çöp konteynerlerini kullanıyor muyuz,yoksa elimizdeki çöpü yere mi atmayı tercih ediyoruz?Buraya kadar olanı bize ait olan eleştiri,şimdi karşı tarafı eleştirelim.Elimizdeki çöpü yere atmak istemiyoruz,sokağa her çıkan insan çöpünü yere atmıyor sonuçta.Ve çöp konteyneri arıyoruz,bazen gerekli olan bir alanda bulamıyoruz.Bu ufak bir örnekti,sadece çalışan insanları değil kendimizide eleştirmeliyiz.Eleştirmek kötü bir şey değildir,önemli olan eleştirebilmektir.Hakaret ederek yapılan hiç bir tepki haklı bir davranış değildir.İnsanlar karakter olarak değişik değişiktir,bu sebepten dolayı iyi insan kötü insan vardır.Yani statülerini iyiye kullanan ve kötüye kullanan insanlar.İnsan mesleğini de iyiye kullanabilir kötüyede,saygınlığınıda iyiye kullanabilir kötüyede.Böyle insanların olmaması mucize.Milyonlarca insanların arasından bu tarz insanlar çıkar.İki grup insan hayal edin her iki taraftada on kişi var.A grubundaki on kişiden dördü olumsuz davranışlar sergiliyor ve A grubuna yakışmadığı için çıkartılıyor.Karşısındaki B grubundaki on kişinin onununda B grubuna yakışır davranacağından nasıl emin olabiliriz?Bu olabilecek bir durum mu?Oldu diye düşünürsek eğer A grubundaki geriye kalan altı kişinin günahı nedir?Biz o dört kişi yüzünden A grubunu karalayabilir miyiz?Evet,tabi ki de dikkatimiz çekilir ve eleştiririz.Ama A grubunu sonsuzadek nefretle anarak geriye kalan altı kişiyi ve A grubuna eklenecek başka insanları düşman ilan edebilir miyiz?Bütün insanların evlerini geçindirmek için,eksiklerini tamamlamak için çalıştıkları meslekleri kutsaldır.Her insan bir değildir iyisi olduğu gibi kötüsüde olur.Kötüleri görünce onunla aynı statüye sahip diğer iyi olanları da karalamak doğru değildir.Herkesin emek verdiği mesleğine saygı duymalıyız.Sadece meslek değil annelik,babalık,öğrencilik gibi yer aldığımız statümüzede saygı duymalıyız.Büyüklere karşı saygılı davranışımız,küçüklere hoşgörülü yaklaşımımız bunlara önem vermeliyiz.Ayrımcılığımızın sadece normal olduğu gibi zevklerimiz ve alışkanlıklarımızda kalması dileğiyle.Herkesin herkese saygı duyduğu sabahlara gözlerimizi açmamız dileğiyle.Saygılar,sevgiler.

ÖZLEM ERYILMAZ