Bu havalarda şiir yazılmıyor işte
Ancak köpüren deniz gibi köpürüyor ruh


,


Gece aç bir piç matematiğine dönüşüyor
Bir kere bir
Bir işte sende / her dilin bildiğini tükürüyorsun
Ki alkışlayanlar kaba bir sıvanın altında ince işçilik arıyor
Mağaraya kapatıyorum cesedimi
En hayvanı benimdir belki de
En cücesi
En vahşisi
En iyi niyetsizi
Ki
Dökülesim var biraz dağılan ve zıplayan parlak boncuklar misali
Yüzünü zımparayla ovalayan karanlık süvarinin dölüyümdür belki de
Bir ganimete zehirli kurşun gibi bıraktığı
Kim bilir

,

Senin acıyan, gizli dediğin o çığlığa, senin acıyan şuh dediğin o tuğlaya
Kelime döşediğini düşündüğün algıya rağmen
Rağmen kıç yalayan ezgilere benzeyen gecekondu barlarının ışıklı şiirlerine
Şafak vakitlerinde tüm sevişmiş ve sızmış destursuz uykulardan önce kalkan
Uyku dozlarıyla barışık bir yüzüm
Anlıyorsun değil mi?



...