Üç evli ve bir bekar kadın gördüm, hararetli hararetli konuşuyorlardı. Belliki çok önemli bir mevzu var... Aralarına katıldım gibisi ve hararetli konuşmada çok önemli bir ders edindim. Neydi o ders? Anladım ki kadın için erkeğin güzelliği pek önemli değilmiş,ki bu devirde...

Şimdiye kadar çirkin olduğum için güzel bir bayan tarafından sevileceğime pek inanmamıştım ta ki üç evli ve bir bekar kadınla karşılaşıncaya kadar. Çünküleyim: Evlilerin, evlenecek olan bayana iknayıcı cümleler kullanmasında anladım. Kızım, diyorlardı, bir kızın üç kısmeti çıkar ve her seferinde de bu kısmetleri teperse, ondan sonra kısmetinin çıkması Abdurrahman Çelebiyi arayıp ve keçiye Abdurrahma çelebi dememeye benzer, eğer akşam olup da erkek evine helal ekmek getirip ve sağ salim evine gelebiliyorsa, çikinliği ne ehemmiyeti var, diyorlardı kısmeti çıkan bayana.

Hep derim laf-ı artan füzülden israftır... Ve akşam eve gidince göğsümü biraz gerdim desem bir tabuyu yıkmış bulumakta olurum...

Dilimiz kavledince gayriihtiyari sürtmüşse aff-ı rânâ talep ederim. Vesselam...


Bilal İKİZASLAN

G.ANTEP 2012