ŞEHİDİN SABAHI

• 25 Mart 2012 Pazar 20:16:22

ŞEHİDİN SABAHI…

Her zamanki gibi sabah erkenden kalktım. Tıraşımı oldum. Kamuflajımı giyindim. Emektar postallarımın bağcıklarını bağladım. En sonunda karımı, hayatımı, her şeyimi öptüm. Sarıldım. Baktım. Baktım. Baktım.

O gün içimde başka bir his vardı. Ruhum yerinde durmayan haylaz bir çocuk gibiydi sanki. Kaçacak bir çıkış kapısı arıyordu. Kızım geldi aklıma. Ogün uyuyordu. O kadar masumdu ki nasıl kıyabilirsin ki. Veda etmemişti babasına. Bak veda dedim. Allah söyletti galiba. Yanına çağırıyordu sanki. Bir daha bırakmamacasına.

Geceydi yürüyüşlerimiz. En önden giderdik. İlk kime değecek. İlk kim olacaktı o meleklerden üstün olan melek. Yürürken hep aklıma gelirdi. Geride bıraktıklarım.

Sizin her akşam telefon çalmasın hemen sabah olsun bugün yine hep beraber olalım diye bekleyen bir eşiniz oldu mu? …o telefon . Azrail e bağlıydı sanki. O arıyordu. Her çaldığında. Açamıyordum elim varmıyordu. Bu nu her sabah döndüğümde kulaklarımda duyuyordum.

Hala yürümeye devam ediyorum. Bir yandan yere bakıp bir yandan da gökyüzüne etrafımdaki çalılara ağaçlara her şeye pür dikkattim o gün. Toprak her gün kinden daha yumuşaktı. Sanki içine çekecek gibiydi beni.

Yokuş tırmanıyordum. O gün ağır gelmişti bana. O dar karanlık patika. Ağır ağır çıkıyordum. O meçhul yalana. Sırtımda bir yük. Taşıyamıyorum. En son adımıma üç adım kala...

Son nefesten biraz önceydi. İkinci adımımı da attım. Kızımla oynayışlarım gözümün önünden geçi verdi bir anda. Kim gösteriyordu bana bunları. Oyun mu oynuyorsunuz bana.

Son nefes. İçime derince çektim. Adımımı atarken onu gördüm. Soğuktu geceydi biliyorum. Ama o oradaydı. Kardelen. Ona uzanmak içindi son çırpınışlarım. Göğü inleten bir ses duyuldu yer yüzünden. Havaya fırlamıştı sanki yerde parlayan tüm elmaslar. Her taraf ışıl ışıl. Yıldızlara uzanıyordu artık ellerim. Karımı ve kızımı gördüm. Bembeyaz dı her yer. Temiz ve gerçekti her şey.

Saflıkta buldum kendimi. Tek bir cevap bile söyleyemedim. Neden oradayım diye. Eşim susturdu beni. Ve dedi ki karşımda duran melek :

Ey şehidim. Mahşer-i azap da seni beklerim.