- 1140 Okunma
- 15 Yorum
- 0 Beğeni
YORUMLAR
Bizim de vardı elma bahçelerimiz, yonca tarlalarımız ve güneşin al'ıyla sarı sarı duran buğdaylarımız. Hiç durmadan peşinden koştuğumuz keçilerimiz ve koyunlarımız.. Dağlarım vardı, herkeslerden uzak yürüdüğüm.. Korkardım ama ben.. Peşimden gelirdi başında yemenisiyle dünyamın tek güzel kadını.. Sonra büyüdü hayat, insanlar çoğaldı, felâketler çoğaldı... Yalanlar çoğaldı ve durmadan kanayan yaralar.. Henüz çok büyümedi hayat! Henüz kayıplar verilmedi yanan bağırdan başka... Korkular sarıyor günler peş peşe çoğaldıkça ve korkular hançer gibi ne öldürür ne yaşatır...
Ağıtlar yakılacak yıllar sonra ve büyük kayıplar ve o zaman bileceğim su yolu satırlarının anlamını, o zaman anlayacağım ardımın güzel yanlarını... Şimdi sessiz bir misâfirim kıyısında durup izleyen, çocukluğumda kaplumbağaları izlediğim gibi, su dibindeki balıkları izlediğim gibi... Sonrası, sabır yâ Rabbi!
Okuduğum deneme dün gece nemlendirmişti gözlerimi; şimdi acılara alışıldığı zamandayım. Gelen elbet gidecekti..
Okumaktan keyif aldığım ve her kelimesinde yaşandığını hissettiğim bir kalem. En çok dikkatimi çeken ve en çok güzel dedirten "az kelâm çok mânâ".. Bu gerçekten zor - tabii su yolu ne bilsin, ben çok iyi bilirim(!)-...
Yazmalı, gücü yettiğince hem de. Ben'im dediğimiz hiçbir şey yokken evlattan gayrı böyleli kıymetlerimizin kıymetini hakla bilmeli. Betimlemeler, kullanılan sözcükler öylesine zengin öylesine derin ki daha çok değer etmeli zirâ ifadeye gelen istenilenden de öte bence.
Kalemin güzelliği dâim olsun..
Sevgimle...
-zay el hawa-
**Havin_** tarafından 3/23/2012 11:36:32 PM zamanında düzenlenmiştir.
Aşırı dokundu yazınız bana, çünkü benim annem de bir kan hastası. Çok şükür hayatta
ama her gece yatarken yatağıma, ertesi gün kötü bir haber alırmıyım endişesi ile yaşıyorum.
insanın çok yakını birini, hele kanından canından birini kaybetmesi cok zordur, herkes bilir.
Hele ki toprağın altına, kendi sonsuzluğuna bırakılan bir ana ise buna can mı dayanır.
Güzel döktün duygularını ortaya, ama kader bu katlanmak düşer bize :(
Göğsünde eril acılar taşır kimi kadınlar. Ve tabletlerde asur’un yüzü. Hangi şehri terk ettiklerini bilmezsiniz. Ve hangi şehirde ağlaştıklarını. Göğsünde mukaddes sırlar büyütür kimi kadınlar. Yesrib derler bir şehir vardır. Güller içinde, güllenen gözlerim kıyısında. Sahi, bilir misiniz siz de hurma ağacının kederini?
Yürekten tebrikler selamlar yazan güzel yüreğe ,içimi acıtsada çok anlamlı bir paylaşım teşekkürler,saygılarımla...
çok üzüldüm..
gözler önüne serildi anlattıklarınız, bir zaman hastanede görevli iken gördüğüm tablolar ile birleşti sanki.
Ölüm HAK tır su yolu. Senin bildiğin gibi, her birimizin bildiği gibi.
Ölüm hak olmakla beraber yeni bir başlangıca açılan kapıdır Allah'ın izni ile. Dünya mü'minin zindanıdır, kurtuluşu ahirettir.
Ve her yanı imtihan sırrı dolu olan bu dünyada, ölüm sonrası ardında bırakılan kişilerde imtihan olurlar sevdiklerinin arkasından.
Bir anne, bu kadar sevilesi, hoş hangi anne sevilmez değil mi?
ciğeri sökülen bir anne var demişlerdi bir zaman.
Evlat cinnet geçirip annesini doğruyor bıçakla, ciğerini söküyor yerinden.
Elinde annesinin ciğer sokağa doğru koşarken ayağı takılıyor ve düşüyor yere.
düşünce Anam diyor acı ile, her birimizin dediği gibi acıdığımızda anam deriz ya hani.
Oda anam diyor ve ciher dile gelip cevap veriyor vah yavrum diye.
Bir annenin merhameti ne yücedir, ne büyüktür su yolu. Ama Rabbimin merhametinin en düşük hali anne merhametinden de yücedir.
Rabbim mekan cennet olanlardan eylesin, bizlerede hayırlı ölümler nasip etsin mevlam.
Üzgünüm...
okadar...