Kimileri yaşadığı anın öncesinde, kimileri ise geçmişte kırıp döktüklerini onarmak peşinde… Hayatın bitmez tükenmez darbeleri insanları oradan oraya savurur. Çoğu bu fırtınaya kapılırken azı da doğruyu bularak bir dala tutunur…Bu dala sıkı sıkı tutunmak hayat karşısında aciz insanı doğru tarafa tutarak onun asıl yaşaması gereken zamana götürür. “Zaman”…
Herkes hayatı istediği ya da aklını bıraktığı zamanda yaşar. Kimi geçmişte kimi gelecekte. Peki ya bu an?
Kaçımız somut olarak bu zamandayken ruhumuzu ve kalbimizi bu ana ait hissedebiliyoruz ,?
An bu an…Ama biz bu anda değiliz. An bu an… Ama biz geçmişi düşünür pişmanlıklar içinde kıvranırız. An bu an… Ama biz geleceğin bize güzellik getireceğini düşünerek yapmamız gerekenleri geleceğe bırakıyoruz. Bu; bir döngü olarak sürekli bu anımızı kemirir durur. Halbuki bu döngüyü kırıp istediklerimizi şu anda, “ gelecekte yaparım”a kapılmadan, geçmişin pişmanlıklarını bir uçurumdan atarak, yapabiliriz. Geçmişin bizde bıraktığı izlerin bize yarayanını davranışlarımıza alarak;geleceğin yaptıklarımıza vereceği karşılığı heyecanımıza bırakarak, yaşayabiliriz. Geçmiş ve geleceğin arasında köprü oluşturan zaman dilimini bu “an”dır.
Tam anlamıyla bu “anı” yaşadığımızda geçmişi ve geleceği bir arada yaşarız. Öyleyse asıl önemli olan bu zaman dilimini,dolu dolu içimizden geldiği gibi davranarak,iyi değerlendirmeliyiz. Böylece iyi bir geçmişi geride bırakırken istediğimiz geleceğe doğru adım atarız.
Emin olun ki yapıyor olduğumuz şeyleri yaptığımız zamanda değerlendirmek hayatımıza istediğimiz gibi yön verir.
Tüm bunlar sizi düşündürmüş ise yapacağınız tek şey var. Gözünüzü kapatıp nefes alın, ne yapacağınızdan emin olun bunu iliklerinize kadar hissedin ve içinizden dökülen geçmişin inatçı lekelerini nefesinizle verin… Artık gözünüzü kapatıp “ANI” yaşamaya hazırsınız…