UYKUSUZ

• 21 Mart 2012 Çarşamba 05:27:19

Gene uyku tutmamıştı genç kadını.Bir yandan bilgisayar kucağında oyalanıyor,bir yandan televizyonda eski dizilerin tekrarını izliyordu.Zaman su gibi akıp gitmişti.Akşam konuştuklarında;ben hastayım demişti Küçük Çocuk.Kafası O’na takılmıştı.Mesajlar yazmıştı,ne zaman uyanırsan beni ara diye.İçi sızlıyordu Küçük Çocuğu düşününce.Acı çekmesine dayanamazdı.Saat sabahın dördü olmuştu.Işığı kapatıp yatağa uzandı, eski günleri düşünmeye başladı.Çalan telefonun sesiyle irkildi.Kalbi çarpmaya başladı.Bu saatlerde sadece O arardı.Daha çok mesaj atardı...

Arayan Küçük Çocuktu.Uzun uzun konuştular.Sen bana adımı mı söyledin dedi Küçük Çocuk.Evet,dedi .Meditasyon yaptım ve sana şifa gönderirken seslendim. Gerçekten mi duydun? Evet,dedi Küçük Çocuk.Daha iyiyim,yarın sabah sınavım var.

O zaman aklına bir anı geldi genç kadının.Bir sabah çok erken aramıştı Küçük Çocuk.Öğleye doğru sınavım var,bana sihir yap,iyi geçsin sınavım demişti.Tamam,demişti Genç Kadın da.Sonra sınava yakın uyanmak üzere tekrar yatmışı.Ve uykusunun arasında Küçük Çocuğun iki kez adını tekrarladığını duymuştu.Bağırarak...Korkuyla kalkıp saate bakmıştı.Sınav başlamışı.Uykudan kalkıp sihire geçmek ne garipti.Mahmur mahmur...Öğleden sonra konuşuklarında Küçük Çocuk;uyudun değil mi , sana seslendim demişti.Evet uyuyakalmışım demişti.Çünkü yalan söyleyemezdi O’na.Bir kez fena yakalanmıştı da.
Alışveriş yapıyorlardı.Cicili bicili bir dergi almışlardı.Küçük Çocuk evine giderken aceleyle bulamamıştı dergiyi.Ben gidince bulup sakla demişti Genç Kadına...Unutmuştu Genç Kadın.Telefonda sormuştu bir sonraki gün Küçük Çocuk, buldun mu dergiyi diye.Buldum,demişti Genç Kadın.
_Neredeymiş?
_Kitaplıkta...
_Bir yere sakla da,kaybolmasın.
_Sakladım zaten.
_......., dergi çantamdaymış,demişti Küçük Çocuk hafiften azarlayan bir tonla.
Genç kadın gülmeye başlamış,Küçük Çocuk da O’na katılmıştı.Sustukları zaman özür dilemişti Genç Kadın.Bakmayı unutmuşum,seni önemsemediğimi düşünürsün diye yalan söyledim,çok özür dilerim,demişti.Küçük Çocuk,olgun olgun;beni üzmemek için yaptın,o zaman olabilir demişti.Hayır demişti Genç Kadın,sevdiklerimiz üzülecek bile olsa dürüst olmalıyız.Yalanın küçüğü,büyüğü olmaz.Sana kötü örnek oldum ama söz veriyorum bu son olacak.O zamandan sonra aralarında espri konusu olmuştu.Küçük Çocuk bir şey sorduğu zaman; dergiiii....dergiyi unutma derdi.Gülerlerdi...Sınav için yardıma geç başladığını da itiraf etmişti.Küçük Çocuk ve Genç Kadın birbirlerine seslerini duyurabiliyorlardı böyle.

Küçük Çocuk uyumak için kapattı telefonu.Genç Kadın gene uzandı yatağına.Aklına O geldi.Bir zamanlar bu saatte hemen hemen her gün mesaj atardı.Bazen sadece soru işareti olurdu mesajda.Çok gıcık olurdu buna Genç Kadın.Bu ne demek derdi.Uyanık mısın demekmiş.Kızdığını bile bile yine gönderirdi.Ne çok kızardı içinden.Erken uyanmayı sevmeyen Genç Kadın,mesaj gelince uyanırdı.Mesajlaşa mesajlaşa uykusu açılırdı.Eğer birliktelerse gene erken kalkarlardı.Adam akşam tavuk gibi yattığı için erken kalkardı.Ama Genç Kadın geç yatardı ve erken kalkınca da uykusunu alamazdı.Uykusuz olunca da horlardı.Gene horladın derdi adam.İçinden; iki saat uyutma,sonra da horluyorsun de derdi.O da hafif hafif horlardı ama söylemezdi Genç Kadın.Üstünden yıllar geçmiş gibiydi.
Şimdi hiç konuşmuyorlardı.Bir arkadaşı sormuştu;yoksa tekrar beraber olmak mı istiyorsun diye.Hayır demişti ama dargın olmak da istemiyorum.Barışmak isiyordu.Küsmenin kötü enerjisinden hoşlanmıyordu.Fakat ısrar etmenin anlamı yoktu.
Eski anılarını düşünerek daldı uykuya Genç Kadın...Odada kedinin hırlamalrından başka ses yoktu.Horluyorsa bile,uyandıracak kimse de yoktu.