Ama umutlar vardı?

• 21 Ocak 2008 Pazartesi 01:28:16

Bugün...İçimdeki çocuğu ağlattılar anne.Hiç acımadan hem de.Zaten gülmemişti pek yüzü.Bir de dayak attılar kötü kaderinin üzerine.Tuz biber ektiler yani...

Bugün anne bugün...Bilmem kaçıncı kez yenik çıktım girdiğim savaştan.Boynu bükük döndüm eve yani.Yağmur çiseliyordu ufak ufak ve ben ağlıyordum.Sigaram bile bastırmıyordu içimdeki hüznü.Aşıktım ben anne ama...Yalnızdım.Kendimle paylaşıyordum tüm dertlerimi.Aşkımı,hüznümü...Bazen de bir köpek yavrusuyla başıboş sokaklarda...

Bugün anne...Bir fatiha okudum sana.Dün içmiştim biraz.Sen sevmezdin içmemi."Yazık ediyorsun oğlum kendine" derdin.Sonra da başını iki yana sallardın hafifçe.Şimdi gülümseyerek hatırlıyorum bunları be anne.Hafif buruk bir tat damağımda.Pişmanım anne.İçmiş olmaktan değil,.o anlarda seni kızdırmış olmaktan.Affet beni ne olur...

Sakalım bir karış...Hergün bir diğerinin aynı.Kahvaltıda biraz zeytin bir kaç parça peynir.Bir bardak çay ve sonra sigara...Şehrin sokaklarını dolaşıyorum tüm gün.İnsanları izliyorum.Çocukları...Onların gözlerine bakıyorum.Bir umut ışığı arıyorum anne.Şu zalim dünyayı bırakıp gitmemek için...Bir neden arıyorum...

Bir kadın arıyorum anne.Senin gibi.Şevkatli...Dizine yatırsın beni.Saçlarımı okşasın istiyorum.Susmak istiyorum saatlerce.Konuşmak istemiyorum.Bir masal anlatsın istiyorum sevdiğim kadın.Bir ömür boyu sürecek bir masal.İçinde çocuklar olsun istiyorum anne.Kırmızı başlıklı kız veya pamuk prenses değil de...Sahici şeyler olsun istiyorum yani.Bir gülüş,sıcak bir çorba ve huzur...

Yani anne...Burada sana yazdığım şeylerin sonunu getiriyorum.Affet beni.Hiçbir zaman ne senin ne de babamın istediği gibi biri olmadım çünkü.Başarılı,gurur duyabileceğiniz biri.Sadece kendim olabildim ve kaçamadım bundan.Yalnız ve melankolik biri belki.Kimbilir belki değiştiririm bu kötü kaderi?Bir zamanlar dediğin gibi anne "Ama umutlar vardı?"