Hayatı/yaşamı/sevdayı bir labirent haline getirmek bana göre insanın kendi elinde olan birşeydir..Nedenselliğe dayatılırsa zihin ve her yaşanan şeyin, her söylenen sözün bir nedeni var diye düşünürse ve kendi algısıyla yorumlarsa pekçok şeyi işte burada labirent oluşur ve çözülmesi oldukça zordur.. Labirentin içinden çıkma istemi de dediğiniz nihilist yaklaşıma yada abartılara neden olabilir kişi birlikte varolma mücadelesi veriyorsa eğer.. Tabiiki sağlıklı değildir buna karşıda zamanla tepkilimler oluşacak ve bu gerçek değil ama denilecek yeni labirentlerde yürünmeye çalışılacaktır.. buda mutsuzluğu beraberinde getirecektir.. Çok basittir aslında yaşam seviyorsanız ve sevildiğinize inanıyorsanız, yüreğinizin attığı yere ses olabiliyorsanız samimice nedenlerden arınarak bulursunuz mutluluğu yani kişinin elindedir.. Seviyorum seviliyorum mutluluğu bulamıyorum.. işte burada sevgi eksikliği vardır ve inanmama vardır sevmeye yada sevilmeye...ve önemliydi tesbitiniz kendi sevda yolunu bulacak güce sahiptir insan ancak severek sevilerek ve inanarak olan yürüyüşte bu gerçekleşecektir.. Anlamlı düşündüren güzel bir yazı okudum sayfanızdan .. teşekkür ederim.. saygılarımla...

Her yüreğin bir sevdası varıdr...Yeter ki doğrusunu va anlayanı olsun....
Yani yürek sesi neredeyse sevdası oradır...Gayretle kişi mutluluğu bulacaktır...
Ve o anahtar kişini elindedir tabik ki bu anahtarı düşürüp kaybetmezse...
Yine sayfanızda özel bir yazı okudum, kutluyorum ...
Sevgilerimle...