Anneme Mektuplarım...3

• 16 Mart 2012 Cuma 09:20:18

Olmuyor işte bak gene tutamadım sözümü, oysa söz vermiştim sana ağlamayacağım diye.

Biliyorum beni böyle gözyaşı dökerken görmek istemediğini, bende sana görünmek istemezdim ama oluyor işte, keşke tutabilseydim sözümü, kimselere anlatamam ki içimde nasıl bir yangın olduğunu, tutarsız biri gibi göründüğümü de biliyorum ama öyle olmadığımı anlatamıyorum işte.

Açıkçası buna ben de alıştım, varsın tutarsız desinler, varsın yüzüme başka ardımdan başka söz etsinler, şahların sultanların da ardından konuşmazlar mı nasıl olsa. Herkesin kendine göre bir tutumu, bir görüşü, bir yolu var, kısacası herkes tutturmuş bir yol gidiyor.

Kim bilir kimlerin yüreklerinde ne denli derin izler var, hani sen hep çocukluğunu anlatırdın, biz o zaman senin için üzülür müydük, yoksa nasıl olsa sen kuvvetlisin, her güçlüğün altından kalkarsın diye mi düşünürdük inan bilmiyorum.

Çünkü sen anneydin, her derdimize bir çaren, her sorumuza bir cevabın, her sorunumuza bir çözüm yolun olurdu istisnasız. Hem annemiz, hem öğretmenimiz, hem ustamızdın. Her şeyimizdin kısacası.

Bu gün sen gideli beş yıl oldu ama her halin öyle canlı ki, seni o kadar çok özlüyorum ki, kuşkusuz hepimizin gideceği yer orası ama seni çok özlüyorum be anne. Hem de ne çok bir bilsen güzel annem bir bilsen.

Mekânın Cennet Ruhun Şaadolsun Annem, Nurlar İçinde Yat İnşallah.

03.03.2012/Hatice Ak