Ayakların ayaklarım of nasılda ağrıyor ya sanki cendereye alınmışlar da sıkıştırmışlar mübarekleri :)


Saat 17 de işyerinden çıktım. Servisi beklemek istemedim çünkü servisle eve çok geç gidiyordum. Bu gün erken çıkayımda kızımın hazırlanmasına belki yardımım dokunur. Ne bileyim belki lazım olurum diye düşündüm.

Bu gün tıp bayramı ya, akşama balo varmış.. Bende yanında olursam memnun olur nede olsa anneyim dedim.

Durakta bir 10 dakika bekledim. kar hala terk etmemiş Ankarayı ve etmemekte de inat ediyor anlaşılan. Hafif kar sepiştirmeleri arasında gözüm otobüs yolunda. Ah işte geldi diye memnun bindim otobüse, Allahtan arka koltukta bir kişilik yer var oh ne güzel ayakta gitmeyeceğim şükür dedim geçtim arkaya. Bu otobüslerin arkasında(minibus bunlar) 5 kişilik koltuklar ama kimleri düşünerek 5 kişilik yapmışlar merak ediyorum doğrusu, galiba çocukları baz almışlar.

Geçtim ortaya sıkıştırdım kendimi sağımda bir kız , solumda gençten bir erkek neyse dedim bu yol (1 saat sürüyor) ayakta zor olur , böyle olsa bile gidilir dedim.


Üç durak gittik gitmedik 4 kişi daha bindi 3 erkek 1 genç kız yanımdaki kız da indi oh azıcık rahatladım ve o anda da binenlerden kızın gelip yanıma oturacağını sanıp, eh idare edeceğiz diye düşüdüm.

O da ne! boyu 180 ve kilosu da en az 90 olan ve yaşı 40-45 lerde beyefendi geldi paltosunun arkasını toplayıp o daracık yere çöküverdi aa. bu adamın hiç ölçü kavramı yok mu ya..

İçimden vesubhanallah diye söylenmeye başladım. Adamın bir kolu benim kolumu gögsümü kapatıyor ve sıkıştırıyor bir koluda sol yanındaki diğer genci sıkıştırıyor. Beyefendi hiç rahatsız değil. Anlaşılan o ki otobüse bilet parası verdi ya bu oturduğu yerin tapusunu aldı Mübarek.....

içim daralıyor nefes alamıyorum adamın umurunda değil. Şimdi beyefendi siz rahatmısınız, diyeceğim, kesin diyecek ki evet , raharsız olsa zaten oturmazdı...

Rahatsız olan ben olduğuma göre kalkanda ben olayım dedim ve kaltım yerimden ben kalkar kalkmaz gözü yerimde olan kız oturuverdi ve hiçte rahatsız olmadan oh kulakluğınıda taktı ve elinde cep tlf kimse umurunda değil..

Bende ayakta dikildim, sağa sola sallanarak kendimi sabitlemeye çalışıyorum.. İçimden de birileri iner nasıl olsa ve bende otururum diye düşünüyorum...

Yok Valalhi kimse inmedi ve ben de tam bir saat otobüste ayakta , bir sağ ayağımı havaya kaldırarak, bir sol ayağımı eve geldim.

Otobüsten inince , bir saattir üstünde nöbet tuttuğum ayak parmaklarım ağrımaya başladı.of ya yaşlılık bu işte ben daha önceleride ayakta kaldım.. hemde kaç saat ayakta geçirdiğim kermeslerimiz olmuştu. sergilerin başında ayakta dikili kaç saatler geçirmiştim hemde yüksek topuklarla ve hiçte ağrımamıştı bir yerlerim.. Ben yaşlanıyorum.. Diyerek oflaya poflaya girdim eve. Salonda oturan oğlum halime bakıp, o ne anne neden topallıyorsun sen dedi.

Gülümseyerek, otubüste ayakta geldimde ayaklarım ağrımış. Çünkü genç bir adama yer verdim.. Devir böyle olmuş artık hanımlar beylere yer veriyorlar dedim. ..

Diyeceğim o ki hani derler ya akılsız başın cezasını ayaklar çeker. İşte bu doğruydu benim de ayaklarım çekmişti..

NAZ

14/03/2012