Kardelen çiçeği neden eşsizdir benzersizdir,nadidedir ve neden kar altında yalnızca bir sefer açar bilirmisiniz değerli dostlarım okuyucularım..?

Her çiçeğin kendine has bir kokusu bir rengi vardır tabiki ve çok değerlidir.Onu sevmiş,, gönül vermiş bir yürek için.

Seven gönle,, bakıp görebilen göze göre hoştur ve güzeldir.

Lâkin;
Bütün çiçekler düzde ovada ağaçta dalda bağda açarken,Kardelen hep dik yamaçlarda,ulaşılması çok güç sarp yerlerde,zirvelerde karların altında açar hep....

""Sevginin yeri yurdu olmadığı gibi,sevgilininde yeri yurdu yoktur""

İşte KARDELEN tıpkı sevgili gibidir.ulaşılmazdır,çok yakındır ama çok yüksektir.O yüzden kardelen’e gönül veren yürek pek enderdir.Her yürek sevdiği uğruna ölümü göze alacak kadar çok sevemez,her yürek taşıyamaz, her yürek katlanamaz, her yürek bekleyemez, her yürek umut edemez.

Bir gün iki kardelen birbirlerine bir söz vermişler.

Bütün çiçekler baharda yazda açıyor gel biz kışın açalım diye.!

Ve;
Beklemeye başlamışlar kışı.Üç zaman beş zaman sonra,birisi dayanamamış bu hasrete bir yaz günü hiç de yeri zamanı olmayan ve değer kıymet bilmeyenin,, bir çalı dikeninin dalında açmış..!!

Diğer kardelen’se kışı beklemeiş hep.

Ve o gün bu gün birbirlerine hiç kavuşamamışlar.Ne yazın açan kardelen kışı görebilmiş,nede kışın açan kardelen yazı..

Ayran gönüllü sabırsız ve kibirli olan kendine yaz’ı baharı layık görüp kıymet ve değeri bilinmeyen bir yerde açıp kıymış kendine..! kendini avtup duruyormuş çalı dikeni beni çok seviyor diye,,oysa oda kendini kandırdığının farkına varmış ama o kibirli yüreğindeki gurur var ya...!

O güzelim kardan beyaz olan kardelenin, çalı dikeninin sivri uçları çok geçmeden batmış garibimin o nazik tenine...

O kardelenin adı şimdilerde çalı dikeninin yetiştiği bataklıkta "bataklık gül’ü"" diye anılır ve o isimle çağrılır yüzüne demeselerde sırtını döndüğünde,,,gülünür olmuş haline..!

Değermiydi be kardelen..!! o güzelim nadide ismini bir bataklıkta açmayı göze alarak bir inat bir gurur bir kibir uğruna değiştirmeye,,

Yazık etmedinmi ? o onurlu şerefli yüreğine....!!!

Düşmüş kendi derdine....aynalara küsmüş,,güldüğünde güller açan gözler hüzünlüymüş.

Kışın açan kardeleninse yüreği yanarmış o canından çok sevdiği kardeleninin haline,,

Elinden bir şey gelmez yalnızca dua’larını eksik etmezmiş yinede...!

Ve bilirmiş kaderin de hep onu sevmek olsada,yüreği başka bir çiçeği sevmesede,,onu son bir kez olsada göremeyeceğini.

Baharı yaz’ı bir türlü görememişki ruh ikizini görebilsin..!

Cemrelerin düşmesini bir elme şekeri ile mutlu olan bir çocuk saflığı ve içtenliği ile aynı sevgi ile kavuşabilmenin umudunun hazzını yitirmemş hiç, boş bir hayal olduğunu bilsede....


Yüreği sevgisine ve sözüne sadık olan kardelen’se hep kışın açmış cemreler düşerken karların altında.

Ve inanırmısınız hala yeni bir umutla yeni bir aşk’la açıp duruyor ve dünya var oldukça açacakta.

Çünkü; git gide sevginin ve saygının sadakatın güven duygusunun yok olmaya yozlaşmaya başladığı bu dünyada kardelen umudunu hep taşıyor yeniden cemrelerin ve yeniden düştüğü vakte zamana...

Onun içindir kardelenin güneşe olan özlemi....

Ve bilir onu gördüğünde ve ulaştığında öleceğini....

İşte budur kardelen ve kardelen sevgisini diğer kâinattaki bütün çiçeklerden ayıran tek özellik.

İşte budur kardelene gönül vermiş bir yüreğin ölümü göze alması...!

Ne tuhaf....! tıpkı benim alın yazım gibiymiş meğerse..
Bir kardelen sevgisi uğrunda,günbe gün,, göremeden ulaşamadan o hasreti bağrımda duyarak adı yaşamaksa...! yaşamaya çalışıyorum işte...

Kardelen’e her yürek aşık olamaz,her yürek kaldıramaz,her yürek taşıyamaz ve her yürek sevip ölümü göze alamaz....

Eğer herkes kardelen’aşık olabilecek yüreğe sahip olsa idi şu üç günlük dünyada sevgi ve dost vefası bu kadar değer ve kıymet bulabilirmiydi...

Selam saygı ve dua ile,

Kenan TİRYAKİ
14 Mart 2012