Uyanış (Masal)

• 19 Ocak 2008 Cumartesi 17:24:24

Uyanış (Masal)

Eski çağların birinde bir zamanlar…

Küçük bir kalede bir pazar yerinde dolaşan kale muhafızları genç bir kadını tutuklayıp zindana atarlar. Üç gün sonra yüksek mevkideki birinin huzuruna çıkarılır kadın.
Yetkili sorar muhafıza:
- Nedir suçu?
Muhafız cevap verir.
- Efendim bu kadın bizim diğer kadınlarımıza hiç benzemiyor. Gözleri, konuşması, yürümesi hiçbir özelliği bizim kadınlarımıza benzemiyor.
Yetkili kadına sorar:
- Sen kimsin kadın?
Kadın cevap verir:
- Efendim ben … kızıyım. On sekiz yıldır bu kalede yaşarız. Babamı biliyorsunuz geçen ilkbahardaki kuşatmada kaybettim. Annem dört yıl önce öldü. Şimdi kardeşlerimle kalıyorum.
Yetkili, muhafızdan kadının kardeşlerini alıp getirmesini ister. Kardeşler getirilir. Herhangi bir farklılık yoktur. Onlar da kaledeki diğer sıradan insanlar gibidirler. Onlar da kadının anlattıklarını doğrularlar. Genç kadın, bu kalede doğmuştur ve diğerleri gibi de bir yaşantısı vardır. Yetkili ikna olmaz. Muhafıza şöyle bir emir verir:
- Kaledeki bir zindana kapatın, kapısı da sürekli kilitli kalsın. Günde bir öğün yemek verilecek sadece!
Muhafızlar kadını bir odaya kapatıp çıkarlar. Etrafta ne bir kimse ne de bir nöbetçi vardır. Her sabah kadına yiyecek bir şeyler verilir demir parmaklıklı kapının altından.
Gel zaman git zaman aradan ondokuz yıl geçer. Hayat hiç değişmemiştir. Hergün biri yemeğini getirir ve gider. Başkaca ne birini görür ne de biriyle konuşur. Hücresinin küçük demir parmaklıklı bir penceresi vardır. Bir güvercin sürekli oraya gelir. Kadın da ona kendi yemek kırıntılarından verir yıllar boyunca.
Bir gün yaşlı bir kadın gelir hücrenin önüne içeri bakar ve kadına şöyle der:
- Kızım sen ne yapıyorsun orda?
İçerdeki kadın cevap verir:
- Beni tutuklayıp attılar buraya yıllar önce. Suçum bile yokken.
Yaşlı kadın bir şey demeden uzaklaşır oradan.
Birkaç gün sonra bu kez küçük bir çocuk gelir içerdeki kadına bakar bakar güler. Kadın merak eder ve sorar çocuğa:
- Neden gülüyorsun?
Çocuk gülerek cevap verir:
- Kapısının kilitli olmadığı ve önünde hiçbir nöbetçinin bulunmadığı bir zindanda içerde duran tek mahkum sensin abla! Abla bu kalede sen, ben, ninem ve babamdan başka kimse yok ki! Sen niye evine gitmiyorsun.?

Antalya 19.01.2007
Aşık Kosani