Apartmanımızın tam karşısındaki üç katlı evin bodrumunda yaşıyordu. Okul dönüşü mahalleye çıkan yokuşta karşılaşırdık hep. Beli, sırtında taşıdığı çer çöple iki büklüm, hiç çıkarmadığı eski yeleği, beline kadar çektiği pazen şalvarıyla yanımda yürür ve hiç susmadan konuşurdu Fatma Teyze. Utanırdım.
Etraftan görenler beni, onun kızı sanmasınlar diye kaçıp uzaklaşmak ister, bu isteğimden de utanırdım. Mahallede çok okuduğum ve düzgün konuştuğum için bir saygınlığım vardı.
Köyden ne zaman geldi bilinmez, hiçbir şeyi, hatta adımı bile doğru dürüst söyleyemez, bana hep “Şuriye” derdi. Ya bulaşık ya gündelik işi yaptığı yerlerden dönerken yine boş durmaz, sokakta gördüğü ve kuzinesinde yakabileceği her şeyi toplardı sırtındaki çuvala.
Her zaman aç olduğumu düşünen bu cömert Anadolu kadını, yaptığı enfes bazlamalarla çalmıştı gönlümü. Arasına köy tereyağı sürdüğü sıcacık hamurları pişirir pişirmez beni çağırır ve yedirmeden içi rahat etmezdi. Borcumu, ara sıra onun için bakkala giderek öderdim.
Ama bir gün…Benden bir şey istedi “Şuriyee…” diyerek. Anlamadım. Bir daha söyledi; “Mâdinüs”müş istediği.
-Nerede satılır bu? dedim,
-Gız nirde olacak, soruver bakkala çakkala, deyince “herhalde maden suyu gibi bir şey, benim bilmediğim” diye düşünerek mahallede sıralanmış esnaf zincirine yollandım.
Bakkala sordum düzgün Türkçemle:
-Pardon, sizde mâdinüs var mı?
Serpil teyze baktı, yokmuş. Hemen yanındaki pastaneye girdim. Gülerek “yok” dedi Kâşif amca. Niye güldüğünü anlamadım, aklına bir şey gelmiş olmalı.
Yanındaki yufkacıydı üçüncü adresim. Ondan da “satmıyoruz” cevabını alınca bitişikteki eczanenin kapısında tereddütle durdum bir an. Aspirin gibi bir şey olabilir miydi bu mâdinüs? Belki de bir kimyasalın adıydı. Hiçbir fikrim yoktu. En iyisi sormak. İçeri girdim. Kapı kapı aradığım bu nesnenin orada da olmadığını öğrenince artık vazgeçip eve dönmeye karar verdim. Birbirine bakıp gülen eczacı ve kalfası bir şey biliyor olmalıydı. Samimiyetle sordum:
-Peki nereden bulabilirim?
Aldığım cevapla olduğum yere çakıldım.
-Kızım, maydonoz manavda olur, bizde ne gezer.
Elveda Fatma Teyze, elveda bazlamalar ve zavallı itibarım.

Şule TEK