Hepimiz hayatımızın en az bir döneminde sınav stresi yaşamışızdır. Bu stresin nasıl olduğunu bilirsiniz yani. Sınav öncesi dönemde çalışkansanız dersinizi düzgün çalışırsınız çalışkan değilseniz yapacağınız hiç birşey olmadığı halde bütün o boş vakitlere rağmen dersin başına oturmazsınız. Yani durum budur. Çalışılsa da çalışılmasa da sınav anındaki stres, telaş hep aynıdır. Her zor soruda ’gelecek’ telaşı başlar, her kolay soruda bu acaba hata yaptım mı kaygısı olur. Heyecanın tavan yaptığı anlar. Ama benim üstünde duracağım ve ölümle bağlantı kuracağım kısım sınav sonrası kısmı.


Sınav iyi geçti ise o sınav sürecinin sıkıntısı bir anda geçer, müthiş bir hafiflik hissedilir ve tarif edilemez bir mutluluk yaşanır. Kötü geçmesi durumunda muazzam bir pişmanlık, yapılan hatalar yüzünden kendine lanet okuma faslı olur. Evet bu durumun ölüm ve sonrası için mükemmel bir misal olduğunu kanaatine vardım. Dünya hayatı sınav hazırlığının yapıldığı aynı anda sınavında yapıldığı bir sınav yeri. Yaratıcı, hem soruları hem de cevaplarını verdiği bu sınavda cevapları ezberden verilmesi yerine cevapların yaşanılarak, özümsenerek verilmesini istemiştir. İşte o yüzden hem çalışma, anlama açısından bir sınava hazırlık yeri hem de cevapları özümseyerek yaşanılacak yer olması açısından bir sınav yeridir dünya hayatı. Cevapların özümsenmesi, yaşanılacak olması bu sınavın bir irade bir disiplin olduğuna işarettir. Ve disiplini kendi hayatında anlayan ve uygulayan sınavda başarılı olacaktır. Ahiret ise sadece sınav sonucunun açıklandığı yerdir. İşte ilk kısımda açıkladığım sınav sonrası duyguları da aynı şekilde ölüm sonrasında insanda vuku bulacaktır. Sınavı iyi geçen, bu dünya sınavında disiplinli bir yaşam sürmüş insanlar müthiş bir hafiflik, anlatılamaz bir mutluluk içinde olacaktır. Yurduna aşık bir sürgünün yurduna dönmesindeki mutluluk. Aşığın aşkıyla yandığı maşukuyla buluşmasındaki mutluluk...


Birde sınavı kötü geçenler var. Bu dünyanın zevk verici ama asla tatmin etmeyen seraplarına aşık olanlar. Cevabı, aşık olunan bu hayal dünyasından uyanılması olan bir sınavda cevabı anlamanın ve uygulamanın zor geldiği bünyeler. İşte bu bünyeler öldükten sonra aşık olduklarının bir serap, bir hayal olduğunu anlayacaklar. İlk başta bahsettiğim sınavı kötü geçen insandaki duyguların yaşanma anıdır o an. Büyük bir pişmanlık ve yapılan yanlışları anlama faslı. Sınavı kötü geçen öğrenci, bunun kendi hatası olduğunu asıl o an anlar. Sınavdan önce tavsiyelere, uyarılara aldırmayan öğrenci sınav sonrası kendini tartar ve der ’ Çalışsaydım keşke kendi yüzümden başarısız oldum. ’ Ölüm sonrasında da aynı şey denir ’ Allah bize zülmetmedi şüphesiz biz kendimize zülmettik.’ Tarifi olmayan müthiş bir pişmanlık. Mutlak huzura tercih edilen aslı olmayan anlık zevklerin pişmanlığı. Tıpkı boş zamanlarda ders çalışmak yerine bilgisayarda oyun oynayan öğrencinin başarılı sınav sonrası erişeceği sahici huzur, mutluluk ve hafifliği anlık zevke tercih etmesindeki pişmanlık. Anlık zevkte içinde kendisini bulduğunu düşündüğü sanal bir yalan.


Düşününce her sınavın sonrası bana aynı hissi uyandırdı. Neyi, neye tercih etme meselesi ve sonraki duygu. Müthiş pişmanlık ve Müthiş huzur. Huzuru bulanlardan olmanız dileğiyle...
Sürçü lisan ettiysem affola...



Ahmet BAYRAM