Bir gün biri yaralar sizi ve siz ne olduğunu anlamadan yaralanırsınız ... yaralarınızı kapatmaya çalışan dostlarınız vardır .. böyle günlerde dostlarınız sizi avutmaya, sakinleştirmeye, veya acınızı hafifletip belkide acınızı yok etmeye çalışırlar. aslındaaa .. en iyi dost ne yapar bilir misiniz ? tabi ki sadece susar ve acınızı paylaşır.. ben demiştim demez, böyle olacağını biliyordum demez .. sizi dinler. ve asla, asla konuşmaz. Ben üzüldüğümde, sinirlendiğimde ağlamam.. gülerim ... biliyorum garip. acılarına gülen bir insan olduğumu öğrenince hepiniz benim bir tür manyak olduğumu düşünüyor olabilirsiniz ... ama ağlamak bana göre değil, gerçekten değil. ben sert bi insanım, sinirlendiğimde gözümü bile kırpmaz mışım arkadaşlarım öyle der. belki gerçekten aşık olduğumda ya da sevdiğim herhangi birini kaybettiğimde bu sertliğimden ödün verebilirim .. işte o zaman ağlayabilirim . Geçen gün evimizin salonuna adımımı attım. babam her zaman olduğu yerde yoktu. içim rahattı çünkü biliyordum ki içerlerde bir yerdedir. ama yoo.. bir gün bu odaya tekrar girdiğimde babamı orada göremediğimde içim bu denli rahat olabilir mi bilmiyorum. çünkü babam içerlerde bir yerlerde olmayabilir .. kahramanım benim nefes aldığım yerlerde olmayabilir. işte o zaman ağlayabilirim .. Acı duyarız .. ama nasıl. kalbimizin acı duyduğunu nasıl anlarız. çok mu hızlı atar. hayır hayır. o ilk sevdiğimizde hissettiğimiz duygudur. artık atmaz mı öyle olsa ben yaşayamazdım. sahi kalbimizin acı duyduğunu nasıl anlarız. içimiz mi sıkışır. evet galiba tek belirti bu. içimiz sıkışır his duymayız. en yakın arkadaşımıza, kardeşimize, annemize bile .. işte o zaman ağlayabilirim .. Söz konusu benim yaşanmış ya da yaşanacak acılarım değil. söz konusu yanımdakiler. kim olur yanımda bilemem ki.. şu an yanımda olanlar alınmasın gücenmesin. ne yaşayacağımızı kimin kiminle iyi bir dost olacağını kimse bilemez. evet asıl konu bu da değildi. sanırım yazmak bir kadın dedikodusu gibi bir noktadan başlıyorsunuz ve hiç beklemediğiniz bir noktadan çıkıyorsunuz. garip.. Ve ben kendim hakkımda düşüncelerimi kararlaştırdım.. benim ’’gözlerimde bir büyü’’ var ve ağlayamıyorum. sadece susuyorum, gülüyorum, ve karşımdakinin hoşgörüsünü bekliyorum.. Ağladığım zaman söz veriyorum göz yaşlarımı silmeyeceğim. içimde tuttuğum göz yaşlarımı akıtıcağım bir bir. ama sonra siz de bana söz verin beni bir daha ağlatmayacaksınız ....