ALNI AKITMALI TAY

• 11 Mart 2012 Pazar 12:49:29

AHMET AYAZ
GAZİANTEP HAKİMİYET GAZETESİ-12.3.2012

Barak dediğimiz yer; Oğuzeli, Elbeyli, Karkamış ve Nizip’in bir takım köylerini içine alan bir bölgedir. Bu bölgeye biz Barak Ovası da diyoruz. Burada çeşitli oymaklar yaşar.
Biz şimdi asıl hikayeye gelelim. Barak’ta aşiret ağalarından birisi, yanına birkaç tanıdık aşiret ağası daha alarak, evlenme çağına gelen bir oğlu için bir kıza bakıp istemek için yola çıkmışlar. Yolda konuştukları yerde bir köyde bir kıza bakmaya karar vermişler. Altlarında Arap atlarıyla yollarına devam ederek, varacakları yere bir akşam üzeri varmışlar. Gittikleri evin sahibi bunları karşılayıp, atlarının yularını ellerinden alıp yemleyip suladıktan sonra davarlar kesilmiş, yemekler yapılıp, yenilip, kahveler içildikten sonra sohbetin tam koyulaştığı yere gelmişler.. Artık isteyecekleri kızı da görüp beğenmişler. Boyu posu yerinde olan bu güzel kızı istemeye karar vermişler. Sohbetin tam tatlı yerinde, kızı istemek için konuya girecekleri yerde, evin bir çocuğu, “Dede! Dede” diye koşarak oturdukları odaya girmiş. “Dedeciğim bizim doru at tay doğurdu. Doğan tayın üç ayağı sekili ve alnı akıtmalı” deyince dedesi “Allah! Allah! Onun, annesinin dört göbek ötesinin de, üç ayağı sekili ve alnı akıtmalıymış” deyince, kızı isteyecekleri oğlanın babası hemen ayağa kalkmış ve müsaade istemiş. “Yedik içtik doyduk. Allah sizden razı olsun” demiş ve oradan ayrılıp yollarına devam etmişler. Aşiret ağalarından birisi sormuş. “Ağam, biz buraya kıza bakmak için geldik. Kızı da beğendik, kızı istemeye fırsat kolladım, tam söz tavına geldiği sırada, sen kalkıp müsaade istedin. Bunun sebebi neydi?” deyince, oğlanın babası,“Bu kızın dört göbek önce anneannesi kocası ile bir başka diyara kaçarak evlendiklerini, ben yıllar önce duymuş ve öğrenmiştim. Fakat unutmadığım bir olayı, bir çocuk koşarak geldi ve bana hatırlattı. Ben de bu sebepten dolayı kızı istemekten vazgeçtim. Ben gerilerde torun bırakacağım. Ben asaleti arıyorum. Aslı bozuk bir insanla, benim hiçbir alışverişim olamaz!” diyerek, oradan başka bir istikamete dönüp yollarına devam etmişler.