Ta Oralardan Bile

• 9 Mart 2012 Cuma 18:10:59

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Bu çay bahçesinde kahvaltı fikri çok iyi geldi bana. Sen daha telefonda bunu aklıma düşürür düşürmez bir yanım çoktan buraya gelmiş, yosunların kokusuna tutunup en güzel manzaralı masayı kapmıştı bile. Bir dala tutunmak gibi insanı boşlukta kalmaktan kurtaran bir uzanışı vardır yosunların… Karada çakılı kalma hissini yerle bir edecek kadar denizle bütünleşen bir mavimsiliği…

Bu dalgalı, martılı, bol tuzlu maviliğin kıyısında bedenen de yerimi aldığımda bir tek seni beklemek kaldı geriye, manzarayı tamama erdirmek için... Ve tam vaktinde de geldin. Benim sabırsız adımlarım saat falan dinlemediğinden yine geç kalmış psikolojisine sokmayı becerdim seni. Ama yüzün öyle güzel bütünlüyordu ki arkanda asılı resmi, o suçlu gölgeyi üzerinden savuşturmak için bir an bile kaybetmedim gerçek suçlunun ben olduğumu sana anlatmak için. Seni suçsuzluğuna ikna ettikten sonra keyifle seyre daldım, içine sen kaçtığında uykusundan uyanıp gerçek bir hayata dair olan o resmi.

Seni öyle seviyorum ki! Gerçekten seviyor muyum ya da sadece şu anla mı sınırlı bu duygum bilmesem de emin olduğum tek şey, şimdi burada var olman benim için adeta nefes gibi bir şey… Bence biri hakkındaki duygularımızı anlamaya çalışırken, onu çevresinden asla soyutlamamalıyız. Çünkü an be an değişiyor görünümler. Bir bakıyorsun güneş çok farklı bir yerde… Işığını farklı bir yüze düşürüyor. O insan aynı insan da olsa başka türden bir ışıltı saçıyor artık… Başka şeyler söylüyor sana varlığıyla.

İki saat ya da iki dakika sonrası için bir söz veremem sana bu yüzden. Tek bildiğim, şu an her şey muhteşem bir ahenk içinde seni sevdiğim erkek yapmak için sözleşip bir araya gelmiş sanki... Radyo bile bu komplonun bir parçası olarak yerini almış, rüzgara katıp en sevdiğim şarkının nağmelerini ulaştırıyor masamıza. O an ne söylesen bir parça sihir karışacak içine sanki. Bir tür trans halinde çekecek beni içine, seninle bağlantılı diğer her şey gibi.

Bu yüzden müsaadenle sorunu hemen cevaplamayayım. Gerçek bir cevap verebilmem için bir parça uzaklaşmaya ihtiyacım var buradan çünkü… Daha az gösterişli ama çok daha dürüst bir ışıkta görmeliyim yüzünü. Yosunlar, martılar, vapur düdükleri arka çıkmadan sana, gayet sıradan bir yerde; birbirine değecek kadar yakın, eski püskü evlerin güneşe geçit vermediği o daracık sokaklardan birinde verebilirim sana ancak o cevabı. O zaman seni gerçekten sevdiğimi söylerim belki de, kimbilir?! Senleyken ta oralardan bile o yosun kokusunu duyabildiğimi…