KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1359 Okunma
- 3 Yorum
- 0 Beğeni
GEÇMİŞ
Geçmiş önümüzde yazılı bir kitap gibi açık mıdır?Hayır,değildir.O bildiğimiz,her anını yaşadığımız geçmiş bile bizim için yabancıdır.Öylesine uzak ve başkalaşmış.Adeta bir yabancıymışcasına başkalaşmış.
_Lütfen başkalaşma,dedi Nazlı usulca.
Bitkin hissediyordu O yanında olmayınca.Bazı anları hapsediyorduk içimizde.Ve hep aynı kalsın istiyorduk.Nazlı da böyle yapmıştı.Fakat şu son günlerinde aklına daha çok gelir olmuştu.Aradan yıllar geçmişti ama hala içinde o umut,o sevda düşkünlüğü duruyordu.Öyle çok düşünür olmuştu ki son zamanlarda.Telefonu çaldı.Kalbi öyle hızlı çarptı ki.O aradığında çalardı bu şarkı sadece.Tam da Onu böyle içten düşünürken araması bir tesadüf olabilir miydi?
_Alo,dedi.
Nazlı hiç efendim demezdi.Hep alo derdi.
_Merhabaaaaa,dedi adam.Nasılsın tatlım?
Nazlı şaşırdı.Tatlım sözünü Onun ağzından duymayalı ne çok zaman geçmişti.Neşelendi.Hayat ne garip şeydi.Bir dakika önce mutsuz ve üzgünken şimdi adamın coşkun sesiyle O da neşelenmişti.
_İyiyim tatlım,dedi.
Güldüler.
_Çok düşünüyorum şu sıralar seni,dedi.Yoksa bana büyü mü yapıyorsun?
_Ben de seni çok düşünüyorum.Eğer bu büyüyse,ondandır,dedi Nazlı.
_Neden birbirimizi görmüyoruz o halde,dedi adam.
_Neden,diye sordu Nazlı.
Sonra ekledi:
_Ben olsam hemen gelirdim...
Bir saat sonra kapıda sarıldıklarında,Nazlı adamın göğsüne başını yaslayıp o tanıdık kokuyu içine çektiğinde hatırladı herşeyi saçlarını okşarken tıpkı eskiden olduğu gibi adam.İşte şimdi tam da o ilk andaydılar.Bu an geçmişle kucaklaşmıştı.Bu an gelecekle kucaklaşmıştı.Herşey içiçe geçiverirken dudakları birleşti.
_Ben bu tadı biliyorum,diye düşündüler aynı anda.
YORUMLAR
Öykümüzün kahramanı ne güzel egolarından arınmış mevlananın öğütleri ile yola çıkmış ve sorunsuz alt benliğiyle kendi gerçekliğiyle yüzleşmeyi başarmış..Affetmiş yapılanları affetmişte affederken kendi benliğinden gidenler ve ondan alınan yıllara ne olmuş olgunlaşmışmı insanları anlarmı olmuş.. peki kendisine kendisinden ne kalmış hiçlik mi..yada olgun anlayan iyi insan ama yalnız insan..Kendisiylede kavgasını bitirmiş ama yalnızlığına bir sebeb bulamamış..Sanki uzun zamanda bulamaz gibi geliyor bunca olgunlukla ve bu kadar anlarken.. bilmem böyle hissettim benim algım..ve alt benliğiyle barışan insanların çok daha yalnız kaldıklarını görüyorum malesef ve buda haksızlık gibi geliyor.. birgün bir arkadaşım kedilere su böreği alırken şöyle demişti neden ya bir sürü aç insan varken neden kediler.. hayvan terim tırmalarsa demiştim hayvan.. ama insanlara verip verip döngü alamamayı artık kaldıramıyor bu bünye.. güzel bir öyküydü nana..gerçekten güzeldi..kahramanımıza kedisiyle mutluluklar diliyorum...
Peri Tozu.
Üstelik hayvanlara yardım edenler sanki insanlara yardım etmiyorlar mı?
Hayvanlar daha muhtaçlar.Oysa insanların çalışma güçleri var.
Haklısınız belki kendini tanıdıkça yalnızlaşıyor insan ama sahte bir dünyada yaşamaktan iyidir diye düşünüyorum.
Ve öyle sanıyorum ki; bu tarz insanlar biraraya geldikleri zaman çok daha derin aşklar yaşanabilir...
o genç kadın en doğru olanı yapmış. çünkü hatalar ve yanlışlıklar dünyasında mevlana hazretlerinin yolundan gitmek senin için en doğru kararmış. onun için hata yaptığını düşünme ve hiçbir zaman o yoldan çıkma arkadaşım... inan mükafatını alacaksın... hayatta hiç bir zaman gülücükler ve mutluluk eksik olmasın... saygılar...
Peri Tozu.
Ben de O genç kadın gibi düşünüyorum.
Mevlanavari yorumunuz için çok teşekkür ederim.
Sevgiler sunuyorum...
nevzatozcelik
SEVGİ BİZDEN TÜM EDEBİYATÇILARA :))
Aslında yazılara ve şiirlere yorum yazmaya çekiniyorum ama yazını okuyunca kayıtsız kalamadım; sen ne dersen de NANA; güzel bir gönlün var ! Üzme kendini emi !
Peri Tozu.
Çok çok teşekkür ederim.
Sevgiler sunuyorum.
