Bir memleket vardır üç tarafı denizlerle çevrili,Her bir karışı karayınca,orda bir tarih izi vardır mutlaka.
İstanbul’dan Muşa hareket ettik uçakla ,on bin metre yükselince coğrafyasını gördüğüm Ana dolumun her tarafı beyaz karla örtülüydü. Sadece barajların üzerinde geçtiğim yerleri anımsıyordum.Her yer yıl Muş’tan İstanbul’a otu yolla gittiğim yerleri tahmin ediyordum.
Muş’a varınca pistin her tarafı kar yığınıyla doluydu.Kış acımasızca sürmüştü tüm gücüyle.
İlçem olan Varto’ya uğradığımda yaşamsal sürecimde görmediğim manzarayla karşılaştım.
Her tarafı kar yığını,kepçelerin dönüşü bile zordu.Buzlaşmış kar yığını kepçe sökemiyordu.
Varto’dan 35km uzakta bulunan İskender (Yeni adı ise Ünaldı) köyüme gitmek zorundaydım.
Tam 20 gün yolu kapalı olan köye gitmek hayli zordu.Kaymakamlığa gidip durumu anlatım.Köyde ağır hasta olduklarını,Yatılı Bölge Okulunda okuyan öğrenciler sömestri tatil dönüşünü yapamadıklarını,yaşam felç olduğunu,halk yoksulluk ve perişanlık içinde kıvrandıklarını şekilinde ilgililere bilgi verdim.Köy Hizmetine gittim.Orda bir dozer gönderdiklerini söylediler.Zaten saat bire kadar mazot pompaları donduğu için motorinsiz gidemeyeceği bahanelerle operatörlerin gitmediklerini,gitse de 2 saatten fazla çalışmayıp tekrar aynı bahanelerle 5 metre kalınlığında kar oluşu işimizi engelliyor ve ağır ağır çalışmak zorundayız diyorlar.Sonuç olarak artık sabırımız bitmişti.Köye yolun kavuşması 3 km kalmıştı..Açılan yere kadar araçla gittik.Kalan yeri yayan yürümek zorunda kaldık.Tam 4 saat yürüdük.Yol bir türlü bitmiyordu.Akciğerimiz şişmişti,yorgun argın zor bela köye kavuştuk.Bir gün sonra fırtına tekrar başladı.Boran öylesine kızışmıştı sanki bir intikam peşindeymiş gibi acımasızca esiyordu.O arada elektriklerde kesildi.Tam beş gün kesildi.İlgililere gereken zorunluluklar anlatıyorduk,onlarda oyalama taktiğiyle halkı oyalıyorlardı.Üç köyün elektrik hatlarını yine köylüler kendi olanaklarıyla tüm direklerini kontrol ederek arızayı gidermeye çalıştılar.Açılan yolda tekrardan kapandı.Artık halkta ne yapacağını bir bezginlik ve telaş içindedir.Hasmel kaderen yaşayan bu insanlara acıamak mümkün mü?.Hele biraz önce elektriğe yol verdiler.Ben de bunları yazmaya çalıştım…Dostlarıma sevgi ve saygılarımla…


Haydar Uzun